Περί κάστανων... Απο την Μαρία Ουζούνη

Περί κάστανων...
Με αφορμή τη γιορτή του κάστανου, θυμήθηκα και φέτος κάνα δυο περιστατικά από όταν ήμασταν παιδιά.
Οι καστανιές που εμείς τα παιδιά μαζεύαμε κάστανα, βρίσκονταν στο Μόμιγκροπ. Η πλαγιά του Αγιου Κωνστναντίνου δηλαδή, που κατηφορίζει προς τη βρύση του Ντερέολου. Μαζευόμασταν αρκετά παιδιά, φαντάζομαι πως πάντα θα υπήρχαν και κάποιοι μεγάλοι να μας συνοδεύσουν που εγώ όμως δεν τους θυμάμαι και με ένα τσουβαλάκι παραμάσχαλα, και ένα ψωμοτύρι για το δρόμο, περνάμε τον ανήφορο για τον Άη Γιώργη και από κει στο Μόμιγκροπ. Λένε πως η όσφρηση είναι από τις πιο ισχυρές αισθήσεις που βασίζεται η μνήμη. Δεν έχω λόγους να διαφωνήσω. Η μυρωδιά από τα πεσμένα βρεγμένα φύλλα, εκείνο το χαλί που είναι μόνιμα στρωμένο κάτω από τις καστανιές χειμώνα καλοκαίρι, αν κλείσω τα μάτια μου ακόμη και τώρα που έχουν περάσει πολλές δεκαετίες την οσφραίνομαι και ευφραίνομαι. Και φυσικά η ανταμοιβή των κόπων μας ήταν η λαιμαργία και η ευχαρίστηση που τρώγαμε τα βρασμένα κάστανα και η θεϊκή γεύση των ψητών πάνω στη λαμαρίνα της σόμπας. Ακόμη και τώρα που μου λείπουν οι μασίνες και τα κάστανα, αν πετύχω σε καμιά γωνία κανέναν καστανά, κοιτάζω δεξιά αριστερά μη με βλέπει κανείς και αγοράζω με την ίδια λαχτάρα ενός παιδιού.

Ένα άλλο περιστατικό που έχει γέλιο, εγώ δεν γέλασα καθόλου βέβαια τότε, συνέβη με τον Χρήστο τον Παπαϊωάννου. Θυμάμαι ακόμη το σημείο στου Σιδερά που στεκόμασταν κι εγώ καμάρωνα που είχα μαζέψει κάστανα και θυμάμαι να λέω με μια υπερβολή πως το τσουβάλι μου ήταν τοοόσο μεγάλο, όσο και τα χέρια μου που άνοιξα εκείνη τη στιγμή απ’ άκρη σ’ άκρη. Και τι μου λέει το “κάθαρμα” και μ’ έσβησε. “Δηλαδή ήταν τόσο μεγάλο όσο ψηλή είσαι εσύ;” Με κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω και διαπίστωσα σιωπηλά και προσβεβλημένη πως όχι δεν ήταν τόσο μεγάλο. Να μάθω άλλη φορά να κάνω τον καμπόσο. Βέβαια σε κάτι μου χρησίμεψε αυτό, γιατί τότε έμαθα πως το μήκος που έχει το άνοιγμα των χεριών μας, είναι ίδιο και με το ύψος μας.
Αυτά περί κάστανων βραστών και ψητών!!
Να περάσετε καλά.
Και μια λεπτομέρεια. Τη νοστιμιά των κάστανων του χωριού δεν την έχω γευτεί πουθενά.