Αποχαιρετάμε σήμερα με αίσθημα οδύνης τον συχωριανό μας Ηλία Βουγιουκλή στο στερνό του ταξίδι. Τα λόγια του αποχαιρετισμού μας είναι σίγουρα φτωχά και η ατμόσφαιρα της λύπης πολύ βαριά για να μας επιτρέψουν να μακρηγορήσουμε. Τα συναισθήματά μας ελεύθερα περιορίζονται σε λόγια από καρδιάς.
Αποχαιρετάμε τον Ηλία Βουγιουκλή ως πραγματικό άνθρωπο, ως πατριώτη πολιτικό Μικροπολιώτη, συγχωριανό, μαχητή της ζωής, ως κοινωνικό ών, ως ειλικρινή φίλο.
Πριν απ΄ όλα ο Ηλίας Βουγιουκλής έζησε ως πραγματικός Άνθρωπος τον αγώνα για την επί Γης καταξίωσή του. Με ταπεινή καταγωγή, γόνος μίας φτωχής αγροτικής και έντιμης οικογένειας που έκλεινε μέσα της, ως «πολύτιμο λίθο», το χωριό του την πόλη του την πατρίδα του την Ελλάδα.
Έζησε τα πρώτα του χρόνια στην Μικρόπολη Δράμας σπούδασε, εργάσθηκε, πολιτεύθηκε, ανήλθε σε επιχειρηματικά, πολιτικά και κοινωνικά αξιώματα, αλλά ούτε έχασε την ανθρωπιά του ούτε ξέχασε.
Τήρησε στο ακέραιο τις αρχές του, και πριν απ’ όλα υπερασπίσθηκε, με κάθε μέσο, την ιδιαίτερή του πατρίδα την Μικρόπολη, ενώ, παράλληλα, έμεινε πάντα Άνθρωπος. Δηλαδή πιστός θιασώτης του Ανθρωπισμού, της Αλληλεγγύης, ιδίως της κοινωνικής προσφοράς. Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν ήταν μόνο η φιλία που τον έδενε με τον Συνάνθρωπο του. Ήταν η αγάπη, η ειλικρινής αγάπη, για τον Συνάνθρωπο. Η καρδιά του ήταν πάντα ένα «ανοιχτό βιβλίο», που ο καθένας μπορούσε να το διαβάσει, ακόμη δε περισσότερο να το δανεισθεί.
Όλες αυτές τις κοινωνικές του αξίες τις έκανε πράξη ξεκινώντας από τα παιδικά και γυμνασιακά του χρόνια με την συμμετοχή του στην Δόξα Μικρόπολης ως ποδοσφαιριστής, αργότερα ως Πρόεδρος της ομάδας αλλά και ως Πρόεδρος της πρώην Κοινότητας Μικροπόλεως.
Πάλεψε πολιτικά για να αλλάξει η εικόνα του χωριού μας σε ζητήματα κοινωνικά που αφορούσαν κυρίως την κοινή ωφέλεια. Πάλεψε για τους αγροκτηνοτρόφους, την αλλαγή των ηθικών αξιών στην κοινότητα και ακόμη περισσότερο για την Τρίτη ηλικία.
Λειτούργησε συνεκτικά έδωσε μάχες για να αποτρέψει την διοικητική μεταβολή του «Καποδίστρια». Συμμετείχε ως αιρετός παράγοντας στο νέο Δήμο Προσοτσάνης, σε μια προσπάθεια αποφυγής της απομόνωσης αλλά και για να επιφέρει τα μέγιστα οφέλη στην Κοινότητα.
Αγάπησε το Δάσος της Καστανιάς στο Μενοίκιο όρος εργάσθηκε για την ανάδειξή του σε αισθητικό προστατευόμενο Δάσος. Πήρε πρωτοβουλίες για την προώθηση του θρησκευτικού και δασικού τουρισμού στο Μενοίκιο, με την βελτίωση του ορεινού οδικού δικτύου και την ανέγερση του μοναστηριού της Παναγίας της «Καστανούσας».
Ο Ηλίας Βουγιουκλής με αυτά τα ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά υπήρξε επιπλέον οικογενειάρχης και πετυχημένος επιχειρηματίας. Είχε όραμα και στόχους. Εργάσθηκε από μικρή ηλικία, καταξιώθηκε επαγγελματικά και κοινωνικά γεγονός που τον καθιστά υπόδειγμα. Έμεινε πιστός μέχρι το τέλος στην παράταξη την οποία υπηρέτησε και τον ανέδειξε ως Κοινοτάρχη και αργότερα ως Δημοτικό Σύμβουλο. Άσκησε καθήκοντα σε Δημαρχιακές θέσεις μέσω επιτροπών. Υπήρξε αμερόληπτος και συναινετικός και κυρίως αλληλέγγυος στους αναγκεμένους συμπολίτες του. Είχε μακροχρόνια πιστούς φίλους και ήταν αγαπητός στους Δραμινούς πάλεψε σε επίπεδο νομού Δράμας ώστε να αναπτυχθούν κοινωνικές δυναμικές και να διατηρηθούν κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά κεκτημένα. Ως ποδοσφαιρόφιλος υπηρέτησε το Δραμινό ποδόσφαιρο από την θέση του Προέδρου του Γ.Σ. Δόξα Δράμας.
Ο Ηλίας Βουγιουκλής τάφηκε στην αγαπημένη του ιδιαίτερη Πατρίδα τη «Μικρόπολη Δράμας» το χωριό που αγάπησε και συνεχώς μέχρι το τέλος του ήταν παρών σε αυτό.
Θα βρίσκεται πάντα μαζί μας, για να μας στηρίζει, να μας εμπνέει και να μας διδάσκει…
Καλό ταξίδι αγαπημένε μας.
