Απο την Εφημερίδα το Βήμα

Η Ελλάδα με αυτοκίνητο... ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΦ. ΤΣΙΠΗΡΑΣ

Στους πρόποδες του Μενοικίου: Σέρρες - Αλιστράτη - Αγγίτης - Μικρόπολη Καλύτερη εποχή:

Την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Διαμονή: Πολλά ξενοδοχεία στας Σέρρας («Ελπίδα», τηλ.: 0321-59311-4), ένα ορειβατικό καταφύγιο στη Μικρόπολη (0522-31202).
Απαιτούμενος χρόνος: Οπωσδήποτε ένα Σαββατοκύριακο από Θεσσαλονίκη. Τρεις ημέρες από Αθήνα.
Φαγητό: Εξαιρετικά εστιατόρια στας Σέρρας, στις εξοχές του Αϊ-Γιάννη.
Πολλά ταβερνάκια στα χωριά της περιοχής (το ντόπιο τσίπουρο είναι εξαιρετικό!).
Καύσιμα: Πολλά βενζινάδικα στην εθνική οδό Σερρών-Δράμας.

Απόσπασμα απο το " Aρθρο "

Από την Προσοτσάνη με εξαιρετική θέα στα δυτικά το Μενοίκιο και στα ανατολικά το περήφανο Φαλακρό, σε 9 χλμ. φθάνουμε στη Μικρόπολη (υψόμετρο 400 μ.).
Από την κεντρική του πλατεία ξεκινά ένας χωματόδρομος που οδηγεί στην καρδιά του Μενοικίου.
Η Μικρόπολη (παλιά Καρλίκοβα) δεν είναι όμως ένας τυχαίος τόπος. Κατοικήθηκε από την αρχαιότητα και περιλαμβάνει έναν μεγάλο αριθμό τόπων θρησκευτικής λατρείας καθώς και τοπία άφθαστου φυσικού κάλλους.

Εκείνο όμως που κάνει τη Μικρόπολη, όπως και την κοντινή της Καλή Βρύση (έχει γράψει γι' αυτήν ο Γ. Αικατερινίδης), όπως και τη λίγο πιο μακρινή της Αγριανή (Κλεπούσνα) να ξεχωρίζει, είναι τα τραγούδια, τα μουσικά της όργανα, τα έθιμα και τα δρώμενά της.


Το δημοτικό τραγούδι αποτελεί σίγουρα το πιο εκφραστικό μέσο εξωτερίκευσης της χαράς και της ελπίδας, του πόνου, αλλά και της αισιοδοξίας του ανθρώπου της περιοχής.


Στη Μικρόπολη ο Ι. Γκαλέμπας φτιάχνει ακόμα μεγάλους νταχαρέδες και στην Αγριανή ο παππούς Ηλίας Γκουβεντάρης, κοντά στα 90, είναι ο τελευταίος μεγάλος γκαϊντατζής της Ανατολικής Μακεδονίας.

( Πρόσεξε την παρακάτω σημείωση που κάνει η Εφημερίδα)

Η Μικρόπολη Δράμας θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό κέντρο ανάπτυξης του οικοτουρισμού, καθώς είναι μία από τις πύλες του Μενοικίου.

Οι άνθρωποι όμως που νοιάζονται γι' αυτόν τον τόπο ­ και υπάρχουν πολλοί ­ θα πρέπει να προσέξουν πολύ για να μην αλωθεί η ψυχή του πανέμορφου τόπου τους.

Καί αυτό το Άρθρο δικαιώνει πλήρως την παρέμβαση - πρόταση του Δημήτρη Χατζηγεωργίου που έγινε στις 27.02.04 με θέμα: «ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ »

Συνέχεια ....... Ο τόπος αυτός, παρ' ότι δεν κατάγομαι από αυτόν, με πονάει.

Και παρ' ότι δεν μου αρέσει το ποδόσφαιρο, βλέποντας τα αποτελέσματα της Δόξας Δράμας και του Πανσερραϊκού ­ που είναι ομάδες-βαρόμετρα όχι μόνο του αθλητισμού, αλλά (για όσους ξέρουν!) και της ίδιας της εξέλιξης των περιοχών αυτών ­ καταλαβαίνω ότι οι τόποι αυτοί χρειάζονται νέες διεξόδους και προοπτικές.
Και ίσως η καλύτερη προοπτική να μην είναι άλλη από τον οικοτουρισμό.

Για σκεφτείτε το τώρα που θα αποφασίσετε και εσείς να επαναλάβετε αυτή τη διαδρομή!
...και με τα πόδια!

Από την πλατεία της Μικρόπολης (περίπου 400 μ. υψόμετρο) και με συνοδοιπόρο τον Απόστολο Γιώσα, τον άξιο εκδότη του σερραϊκού οικολογικού περιοδικού «Πολιτ-Οικολογίες», ακολουθούμε στην αρχή έναν τσιμεντόδρομο.

Συναντάμε πινακίδα, στρίβουμε δεξιά, ακολουθούμε για λίγο έναν χωματόδρομο, διασχίζουμε την κοίτη του ρέματος Σούτσικαν και από τη δεξιά του όχθη παίρνουμε ένα θαυμάσιο πετρόχτιστο μονοπάτι, που ανηφορίζει προς το ύψωμα Κιουτσούκ Κουλέ.

Σε 1 ώρα και 20' περίπου με νοτιοδυτική κατεύθυνση μπαίνουμε σε ένα πανέμορφο δάσος υπεραιωνόβιων καστανιών, που χρονολογούνται ως και 800 ετών, και λίγο μετά συναντάμε τον δασικό δρόμο που μας οδηγεί στο καταφύγιο (υψόμετρο 850 μ.) του Ορειβατικού Συλλόγου Μικρόπολης.

Το ξύλινο καταφύγιο (κρίμα βέβαια που δεν σκέφτηκαν να εγκαταστήσουν φωτοβολταϊκά και να το χτίσουν με βάση τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής) είναι προσιτό και με αυτοκίνητο (περίπου 15' από τη Μικρόπολη) και αποτελεί τη βάση για την ανάβαση στο οροπέδιο της Καλλίπολης (υψόμετρο 1.200 μ., 1 ½ ώρα με τα πόδια), όπου βόσκουν αγέλες άγριων αλόγων, και από εκεί στην κορυφή Τρίγκα και στην υψηλότερη κορυφή του Μενοικίου (1.963 μ.).

Με την ονομασία αυτή αναφέρεται στο Τυπικό του κτήτορα της Μονής Προδρόμου Σερρών.

Οι Τούρκοι το αποκαλούσαν Μποζ-Νταγ ­ δηλαδή παγωμένο βουνό ­ και πραγματικά στις κορυφές του παρ' ότι είναι γενικά ομαλές σημειώνονται τον χειμώνα εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες.

Το Μενοίκιο ωστόσο δεν είναι ένα απλό βουνό για αναψυχή, αλλά ένα ιδιαίτερης σημασίας ορεινό οικοσύστημα, το οποίο και πρέπει να προστατευθεί.
Η Σερραϊκή Λέσχη 4Χ4 και το τοπικό παράρτημα του Mountain Wilderness συγκέντρωσαν 2.500 υπογραφές σερραίων πολιτών που ζητούν να γίνει το Μενοίκιο Εθνικός Δρυμός.

Το ΒΗΜΑ, Σελ.: T12 Κωδικός άρθρου: B12539T121

Αρχική σελίδα