“EΠTΩXEYΣAMEN” Του Νικολάου Σμολοκτού,

“EΠTΩXEYΣAMEN”
Του Νικολάου Σμολοκτού, Δημοτικού Συμβούλου Προσοτσάνης Προέδρου του Συλλόγου Πολυτέκνων. Ν Δράμας.
Ταπεινή, ευτελιστική τιποτένια λέξη, μόνο στο άκουσμά της μας διατρέχει ρίγος διότι αποκαλύπτει την οικονομική και ηθική ενίοτε κατάντια του ανθρώπου. Χάνεται ο κόσμος και ζούμε στη χλεύη των ανθρώπων διότι επτωχεύσαμεν. O φόβος του διασυρμού και του αποκλεισμού από κάθε συναλλαγή και συναναστροφή. Όμως αγαπητοί μου δεν είναι μόνο το άκουσμα της λέξης, αλλά και η βιωτή της. Kαμμία άλλη ίσως εποχή δεν επεδίωξε με τόση σφοδρότητα και μένος τον υλικό πλουτισμό τόσο πολύ, όσο η σημερινή. Αλλά είναι ζήτημα εάν υπήρξε άλλη εποχή φτωχότερη και αθλιότερη πνευματικά απ’ αυτήν που ζούμε. “Eπτωχεύσαμεν ως έθνος” απεμπολούμε κυριαρχικά, εθνικά, δικαιώματα, γίναμε οσφυοκάμπτες των εθνών και της Ευρώπης. Mας χλευάζουν οι γείτονες και οι οικονομικοί μετανάστες. Eπτωχεύσαμεν ως πολιτεία, με λαβωμένη δικαστική εξουσία, τραυματισμένη η εκτελεστική και διαπλεκόμενη η νομοθετική. Καταρρέουμε ως έθνος.
Παχύσαρκοι, οκνηροί, πλαδαροί, στο μυαλό και στο σώμα εγκαταλείψαμε το αρχαίο και ορθόδοξο πνεύμα, το αθάνατο. Πουλήσαμε τα ατίμητα διαμάντια της εθνικής μας ταυτότητας, της ελληνικής περιουσίας με άνθρακες και άχρηστα σκουπίδια εισαγόμενα από την Δύση ευφραινόμαστε με ανούσια και βλακώδη τραγωδία, με τηλεοπτικά άχυρα και άγευστη καθημερινή ενασχόληση με τον “υπέροχο κόσμο του τίποτα και του άδειου”.
Oι απογοητευμένοι και επαναστατημένοι νέοι μας γυρίζουν αλλού το κεφάλι και απεχθάνονται τα στημένα. Όλη η Eλλάδα έγινε μια γειτονιά με το αφόρητο κουτσομπολιό για την ενδυμασία τις προτιμήσεις και την ιδιωτική ζωή των τραγουδιστών, ηθοποιών, παρουσιαστών, ανθρώπων της σόου μπιζ και της νύκτας ή αλλιώς της “υψηλής κοινωνίας”. Έτσι έχει εγκαταλειφθεί το εθνικό όραμα, η αληθινή παιδεία, η πνευματική και πολιτιστική κοινωνία, αγάπης. Eπτωχεύσαμεν διότι απαρνηθήκαμε την δύναμη του πνεύματος χάνονται έτσι την πηγή της ζωής και της αγιότητας.
Eπτωχεύσαμεν από ανθρώπους της προσευχής, ανθρώπους κρυμμένους αρετής, γνήσιας αγάπης και αυτοθυσίας. Βεβαίως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αλλά είναι σπάνιο φαινόμενο. Διασυνδεθήκαμε με την κινητή τηλεφωνία και χάσαμε την κοινωνική και αληθινή επικοινωνία της αγάπης, της αλληλεγγύης, της θυσίας. Ζούμε χωρίς όραμα, χωρίς προσανατολισμό χωρίς αντικείμενο και στόχο στη ζωή μας. Ζούμε αλλά ουσιαστικά είμαστε νεκροί. Έχουμε συμβιβαστεί με την νοοτροπία ήσσονος προσπάθειας, ζούμε εν κραιπάλη μέθη, με τις υποσχέσεις των πολιτικών μας μάγεψαν οι αγύρτες και οι γόηδες. Όμως μπορούμε να βρούμε τον δρόμο της αλήθειας, της αγάπης και της αληθινής αρετής. Λοιπόν ας κοιτάξουμε να φύγουμε από το γκρίζο και το σκοτεινό για να δούμε το φως το αληθινό, της αγάπης της δημιουργίας και της προσφοράς. Διότι τα τέρατα και τα σημεία τα ζούμε τόσο πολύ σήμερα που σίγουρα δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις για να τα διακρίνεις. H εθνική κυριαρχία μας αμφισβητείται και κανείς μα κανείς δεν ορθώνει λόγο προστασίας. Ζούμε την παρακμή ας ξεπεράσουμε την ηγεσία και τα κόμματα, και ως λαός να ατενίζουμε το μέλλον αισιόδοξα και χωρίς κομματικές αγκυλώσεις.
Πoτέ δεν είναι αργά. «Τα Ελληνικόν Έθνος δυνάμει της παρούσης πράξεως, εκθέτει εκουσίως την Ιεράν παρακαταθήκην της Αυτού Ελευθερίας, Εθνικής Ανεξαρτηρτησίας και της Πολιτικής αυτού υπάρξεως υπό την απόλυτον υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας. Εν Πελοποννήσω τη λ’ Ιουνίου αωκέ (30 Ιουνίου 1825). Τότε είναι που ο ποιητής μας Ανδρέας Κάλβος θα γράψει το περίφημο «Καλύτερα, καλύτερα/ διασκορπισμένοι οι Έλληνες/ να τρέχωσι τον κόσμον/ με εξαπλωμένην χείρα/ παρά προστάτας να ‘χωμεν».
Ποιά η διαφορά σήμερα με το ΔΝΤ , απλώς άλλαξαν οι προστάτες.