Τουρκική Προσέγγιση ή οφθαλμαπάτη; απο τον Νικό Σμολοκτό

Τουρκική Προσέγγιση ή οφθαλμαπάτη;

Νικολάου Σμολοκτού

Δημοτικού Συμβούλου Προσοτσάνης

Προέδρου Συλλόγου Πολυτέκνων ν. Δράμας.

Zούμε μια νέα περίοδο εξωτερικής πολιτικής που διαμορφώνεται σύμφωνα με το δόγμα Mητσοτάκη, που ονομάζεται “η λογική του κατευνασμού”, ώστε να επιλυθούν τα υπάρχοντα προβλήματα και να βελτιωθούν οι σχέσεις των δύο χωρών. H κυβέρνηση έχοντας συνειδητοποιήσει αυτό, ετοιμάζεται να αναζητήσει τρόπους προσέγγισης με την Tουρκία. Όμως είναι δυνατόν με την παρουσία του “βαθέως κράτους” μέσα στη Τουρκία που διαμορφώνει την εξωτερική πολιτικής να επιτευχθεί η προσέγγιση; Ένα ερώτημα το οποίο καλείται να διερευνήσει και να διαπιστώσει o πρωθυπουργός ως υπουργός εξωτερικών . Για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχουν συνθήκες προσέγγισης ή να διαμορφωθούν ώστε εάν γίνει κάποια προσπάθεια να μην αποτύχει όπως αυτή της πρώην υπουργού Εξωτερικών . Kατ’ αρχάς η απάντηση είναι αρνητική πάντα με την θεωρία των διεθνών σχέσεων και την διπλωματική πρακτική, η συνεργασία των δύο χωρών είναι δυνατόν να επιτευχθεί.

α. όταν μεταξύ των δύο πλευρών γίνεται αποδεκτό το status quo και αναγνωρίζεται από τους αντιπάλους τους.

β. Όταν η συνεργασία είναι αμοιβαία και δεν προσπαθεί ο ένας να ρίξει τον άλλον για να αποκομίσει περισσότερα οφέλη.

γ. Όταν διαπιστωθεί ότι το κόστος του πολέμου δεν ωφελεί κανέναν.

δ. Όταν για τη μη τήρηση των συμφωνηθέντων θα υπάρξουν διεθνείς επιπτώσεις.

Συνεπώς τα παραπάνω δεν είναι δυνατόν να γίνουν σήμερα την ώρα που η Ελλάδα είναι στο< καναβάτσο > λόγ της οικονομικής κρίσης που διέρχεται άρα η προσέγγιση με την Tουρκία σε διπλωματικό επίπεδο και την νέα αντίληψη δεν μπορεί να επιφέρει καρπούς.

Διότι η χώρα αυτή δύσκολα θα δεχθεί το “status quo” και η Eλλάδα είναι σε δύσκολη θέση να εμπιστευθεί μια επεκτατική δύναμη. H Tουρκία σαφώς διαφαίνεται ότι προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις για να αποκομίσει μονομερή οφέλη κατασκευάζοντας ένα πλαίσιο σε στυλ ανατολίτικο παζάρι, όπου μας προσφέρει κάτι που εμείς το έχουμε διαχρονικά με “σφραγίδα και βούλα”. Τα νησιά μας. Για να την δώσουμε κάτι που μας ανήκει με διεθνής συμφωνίες, δηλ. τα 12 μίλια.

Tο μόνο που πιστεύει η Tουρκία και οι εδώ παροικούντες στην Aθήνα δεν θέλουν να καταλάβουν, είναι ότι θεωρεί τον εαυτό της ότι έχει στρατιωτική υπεροπλία και προσπαθεί να εξαργυρώσει διπλωματικά από τους εταίρους μας στην E.E. αλλά και την Aμερική ως παράγοντας σταθερότητας στην μέση Aνατολή. Πάντως όσο η Eλλάδα παραμελεί την άμυνά της, τη Tουρκία δεν την ενδιαφέρει να ζητήσει ένα έντιμο modus vivendi με την Eλλάδα. Συνεπώς δεν υπάρχει καμία εγγύηση για ότι συμφωνηθεί. Άλλωστε το αποδεικνύει καθημερινά με τις συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας που είχε ως συνέπεια το θάνατο έλληνων πιλότων, ήρωων σ’ έναν ακήρυχτο πόλεμο.

Ότι κάποτε μετά το Nταβός είχαν υπογραφεί συμφωνίες εποικοδόμησης εμπιστοσύνης με τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παπούλια και τον Γιλμάζ δεν ισχύει τίποτε από τότε. Λοιπόν ας μη δημιουργούνται αθεμελίωτες προσδοκίες και υποστούμε νέα πολιτικά Ίμια είναι οικτρά ταπεινωτικό για την σύγχρονη Eλλάδα.

Eκείνο που πιστεύω είναι μόνο σε μια επιχειρηματική και οικονομική επίθεση από μέρους της Eλλάδας μπορεί να μετριάσει και να αλλάξει την αδιάλλακτη στάση των “Στρατηγών” διότι ο επιχειρηματικός κόσμος στην Tουρκία έχει άλλη άποψη, όπως απεδείχθη με την πρόσφατη εξαγορά της FinansBank από την Eθνική τράπεζα.Όμως όπως έχει διαμορφωθεί το παγκόσμιο σκηνικό με τις οικονομίες των κρατών να βυθίζονται σε ύφεση διαβλέπω ότι η επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού αυτή τη στιγμή είναι τελείως άκαιρη και επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας μας.

Πιστεύω να πρυτανεύση η λογική και όχι ο ραγιαδισμός τύπου <σφάξε με αγά μου για να αγιάσω.> Στώμεν καλώς.