Αγαπητοι μου φιλοι
Σαν ονειρο περασε ενας χρονος! Σαν να ηταν χθες που την ημερα του Θεου περυσι την γιορτασα οπως οταν ημουνα παιδι, εκει στον Αη-Γιωργη μαζι σας.
Γεμισε η ψυχη μου με τα πιο γλυκα αισθηματα που θα με συντροφευουν για πολλα χρονια, η εστω μεχρι την αλλη φορα που θα ξαναρθω.
Αχ, μονο να ξερατε τι βασανιστικος πονος ειναι αυτος της αποστασης...
Παντως εγω σας ευχομαι ολους να εχετε μια ευχαριστη μερα με υγεια και χαρα.
Η σκεψη μου θα τριγυρναει στα τραπια με τις καπινκες και τις γουστεριτσες που τρεχουν να ξεφυγουν στο διαβα μου, προσπαθωντας να βρω ενα στεγνο κομματι λασπης να πατησω μη τυχον και λερωσω τα πασχαλινα ασπρα παπουτσακια μου.
Αλλα που θα μου παει, θα με σωσουν τα παμπολλα χρωματιστα πετραδακια που θα συναντω στο μονοπατι προς τον Αη-Γιωργη...
Σας αφηνω πριν με πιασουν παλι τα κλαμματα και σας στελνω την αγαπη μου με μια μεγαλη καλημερα
Γειά σου Στέλλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενό σου με συγκίνησε πάρα πολύ όπως συγκίνησε φαντάζομαι και όλους τους Μικροπολιώτες που το διάβασαν.
Εγώ είχα έναν λόγο παραπάνω, γιατί ήμασταν μαζί πέρυσι στην ημέρα του Θεού και έζησα από κοντά την χαρά, την αναστάτωση και την συγκίνηση που ένοιωσες εκείνη την ημέρα, που πραγματικά ήταν πολύ μεγάλη. Αυτό όμως που με συγκλόνησε και με κάνει πάρα πολλές φορές να σε σκέφτομαι, ήταν η ημέρα της Ανάστασης.
Ήσουν τόσο χαρούμενη και τόσο συγκλονιστικά αναστατωμένη που δεν μπορώ να το ξεχάσω.
Σε φέρνω πολλές φορές στο μυαλό μου στο προαύλιο της εκκλησίας, να κοιτάς σαν χαμένη γύρω σου και να μην ξέρεις ποιόν πρώτα να χαιρετίσεις, ποιόν να αγκαλιάσεις και ποιόν να πρωτοφιλήσεις.
Ήσουν ολοζώντανη η εικόνα του γυρισμού του ξενιτεμένου, με όλο τον πόνο της ξενιτιάς, όλη την χαρά και όλη την λαχτάρα να ξαναζήσεις όσο γίνεται περισσότερα από όλα αυτά που πίσω είχες αφήσει για χρόνια πολλά.
Νάσαι πάντα καλά Στέλλα.
Η Μικρόπολη θα είναι αδώ και θα σε περιμένει, σταθερή και ακλώνητη, όπως περιμένει όλα τα ξενιτεμένα της παιδιά να ξαναρθούν και να ξαναζήσουν μια Ανάσταση των παιδικών τους χρόνων, μια καθαρή Δευτέρα, μια γιορτή του Θεού, μια πανήγυρη.
Τα τράπια, προχτές που είμουν στο χωριό, μούπαν να σου στείλω χαιρετίσματα και οι γκουστερίτσες, τις είδα... παραφιλάνε ανάμεσα στις χρωματιστές πετρούλες να δουν τα πασχαλιάτικα παπουτσάκια σου και να σε τρομάξουν. Αλήθεια λέω!!!
Κούλα Καρνετσή.