ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ «Γιορτή Μητέρας»

Ο Μουσικοχορευτικός Σύλλογος Προσοτσάνης «ο Μέγας Αλέξανδρος», σας προσκαλεί στη «Γιορτή Μητέρας», που διοργανώνει την Κυριακή 10 Μαΐου 2009 και ώρα 18:30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Προσοτσάνης, στον προαύλιο χώρο του ΕΠΑ.Λ.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έθιμα, ποιήματα, τραγούδια, χορούς, και αναβίωση του παραδοσιακού γάμου στην Προσοτσάνη. Θα ταξιδέψουμε στη Μακεδονική και Θρακική γη, με χορούς του γάμου από τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου υπό τους ήχους της παραδοσιακής ορχήστρας του Συλλόγου μας «Αγριάνες». Στην εκδήλωση συμμετέχει η χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρόπολης συνοδεία των παραδοσιακών οργάνων γκάιντας και νταϊρέ.

Πληροφορίες: Τηλ: 25220 23480 e-mail: prosoma@otenet.gr , www.prosoma.gr

Από το Δ.Σ.

H ΕΤ3 στην Μικρόπολη

Βίντεο απο την Εκπομπή της ΕΤ3

Ελλήνων Δρώμενα

Ο 'Αγιος Γιώργης δέν άναψαν ούτε το καντήλι του φέτος

Δεν ξέρω τους λόγους που κρατήσατε τον Αϊ Γιώργη φέτος κλειδωμένο αλλά
είμαι σίγουρος πώς αν ήταν εν Ζωή οι δύο πάνω στην σκεπή στο παρακάτω στο βίντεο δεν θα συνέβαινε αυτό.

Ανεβάζω στο Ιντερνετ αυτό το βίντεο από το προσωπικό μου αρχείο μήπως και συγκινήσει τους Υπεύθυνους .

Ίσως θα έπρεπε να αναρτήσω μερικά από τα Email με τα παράπονα που έστειλαν στην Ιστοσελίδα Μικροπολιώτες για να καταλάβετε τα αισθήματα κάποιων που όπως μας γράφουν έχουν τάξει τον Εαυτό τους στο μοναστήρι, αλλά θα ήταν πολλή κακό γιατί αναφέρονται και σε ονόματα.

Αγαπητοί μου χωριανοί εσείς που ζητάτε να μάθετε από την Ιστοσελίδα τον λόγο, σας προτρέπω να ρωτήσετε την Επιτροπή και κανέναν άλλον.

Η σημερινή επιτροπή διαχείρισης του Άι Γιώργη απαρτίζετε από τους παρακάτω.

1) Πέτρος Παπαιωάνου

2) Δανιάβας Παρίσης

3) Γκάλιμπας Σταμάτης

3) Τυμπανίδης Κώστας

Τελειώνοντας μεταφέρω Ένα πολλή μεγάλο ευχαριστώ από όλους αυτούς που βρέθηκαν στον Άι Γιώργη στον Κύριο Παπαιωάνου Κώστα που με δική του πρωτοβουλία μετά από ώρα και από τα πολλά γιατί άνοιξε την Πόρτα και οι επισκέπτες άναψαν τα καντήλια, χτύπησαν την Καμπάνα, και ασπάστηκαν με ευλάβεια το Εικόνισμα του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου .

Κάνε κλίκ και ρίξε μιά ματιά στο κάτω βίντεο.

Απο την Ιστοσελίδα άιντε και του Χρόνου..... και ....

Χρόνια πολλά

Βρείκαμε τον Άι Γιώργη Κλειδωμένο

proti fora sta xronika pou to monastiri tou Ai Giorgi menei aleitourgeito animera tis giortis tou....agnostoi oi logoi....esthantika toso asxima pou eno exigousa stin oikogeneia mou gia to ti ginotan tin imera tou Ai Giorgi stin panemorfi topotheseia tou kai eimoun toso xaroumenos pou meta apo polla xronia axiothika na vriskome palli sto monastiri oikogeneiakos.
kai o tou thavmatos na vriskoume to monastiri kleidomeno!!!!!
Lypame giati polloi synxorianoi mas anewikan na proskynisoun tin chari tou kai anti aftou antikrysan tin kleidomeni porta...
As einai kala o Kostas o Papaioannou pou me diki tou protowoulia eirthe kai anoixe kai mas edose tin efkeria na proskynisoume na anapsoume tin kantila tou Agiou kai na paroume ligo apo tin Theia chari tou...Efxome oi ypefthynoi opoioi kai na einai na min epanalawoun afto to megalo kata tin gnomi mou lathos...
Kai Telionontas roto...... Giati ???????????????

Adamantios Mpaniou

Ανταμώθηκαν και φέτος οι Επιτάφιοι

Ανταμώθηκαν και φέτος κατά την περιφορά, οι Επιτάφιοι της Πάνω και κάτω Εκκλησίας στην μέση του χωριού. Κατά την γνώμη μου ο καλύτερος θεσμός που καθιερώθηκε τα Τελευταία χρόνια στο χωριό μας.

Βίντεο με Φώτο απο την Μεγάλη Παρασκευή

Αγαπητέ Μάντη ευχαριστώ απο καρδιάς γιά το υλικό που έστειλες στην σελίδα.O Webmaster

Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου Μ.Πέμπτη 2009

Σήμερον κρεμάτε επι ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας

Κάνε κλίκ για να δείς το Βίντεο ==>....

Βίντεο και Φωτογραφίες από τον Χωριανό μας Μάντη Μπάνιο για τους για όλους εσάς που βρίσκεστε μακριά από το αγαπημένο μας χωριό.

Καλή Ανάσταση στους απανταχού Μικροπολιώτες.!!!!!!!!!

Μεγάλη Πέμπτη 2009 το "Μοιρολόι του Χριστού"

Στην Μικρόπολη τη νύχτα της Μ. Πέμπτης όσες γυναίκες, νέες και ηλικιωμένες μπορούν, κάθονται κοντά και γύρω από τον εσταυρωμένο και αρχίζουν να λένε το "Μοιρολόι του Χριστού", που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Οι στίχοι είναι μοναδικοί .

MONO STI MIKROPOLI EXOYME AYTOYS TOYS STOIXOYS

Απο την Θάλεια Παπαιωάνου

" Στου Γολγοθά " απο την Θάλεια Παπαιωάνου

Εις του Γολγοθά τον βράχο, όλοι γύρω απ' τον Σταυρό,
προσυλώνουμε το βλέμμα στον κρεμάμενο Υιό.
Στον Υιό, στον Υιό, στον κρεμάμενο Υιό
Και το αίμα που σταλάζει απ' τα χέρια του οτη γή
Το αντίλιτρο μετράει για την κάθε μια ψυχή.
Μια ψυχή, μια ψυχή, για την κάθε μια ψυχή.
Το μυστήριο της, αγάπης ξετυλίγεται μπροστά
Κι όλες μας τις αμαρτίες ο Υιός αυτός βαστά.

Ο Υιός, ο Υιός, ο Υιός αυτός βαστά.

Όλοι γύρω ας σταθούμε και με ευλάβεια πολύ
Ώ Χριστέ σε αγαπούμε, ο καθένας ας του ειπεί.
Ας του ειπεί, ας του ειπεί, ο καθένας ας του ειπεί.

Καλό Πάσχα Μικροπολιώτες

Kαλή Ανάσταση

Θάλεια Παπαιωάνου

ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ απο την Θάλεια Παπαιωάνου

ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ

Σήμερα μαύρος Ουρανός.Σήμερα μαύρη μέρα.

Σήμερα όλοι θλίβονται και τα Βουνά λυπούνται.

Σήμερα βάλανε βουλή οι άνομοι Εβραίοι,

Οι άνομοι και τα σκυλιά οι τρισκαταραμένοι.

Και τον Χριστό τον πιάσανε και στα χαλκιά τον πάνε.

Και ατού Πιλάτου τας αυλάς εκεί τον τυρρανάνε.

Χαλκιά, Χαλκιά, φτιάξτε καρφιά,

φτιάξτε τρία πηρόνια και κείνος ο παράνομος βάζει και κάνουν πέντε.

Συ Φαραέ που τάφτιαξες πρέπει να μας διδάξεις.

Βάλτε τα δυο στα πόδια του και τ'άλλα δυο στα χέρια.

Το πέμπτο το φαρμακερό βάλτε το στην καρδιά του να τρέξει αίμα και νερό να λυγοθεί η καρδιά του.

Η Μάρθα και η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η Μάννα και του Ιακώβου η αδελφή οι τέσσερις αντάμα, πήραν το δρόμο το στρατί, στρατί το μονοπάτι και το στρατί τους έβγαλε στην πόρτα του Πιλάτου. Ανοιξε πόρτα του ληστού και πόρτα του Πιλάτου.

Και η πόρτα από τον φόβο της ανοίγει μοναχή της.

Κοιτούν δεξιά, κοιτούν ζερβά κανέναν δεν γνωρίζουνκοιτούν και δεξιότερα βλέπουν τον Άγιο Γιάννη.

Άγιε Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστή του γιου μου,

μην είδες τον Ιόκα μου και σε Διδάσκαλο σου.

Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω,
δενέχω χεροπάλαμο για να σου τον εδείξω.

Βλέπεις εκίνον τον γυμνό, τον παραπονεμένο,
όπου φορείστην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι,
όπου φορεί πουκάμισοστο αίμα βουτηγμένο.

Εκείνος είναι ο γιόκας σου και με Διδάσκαλος μου.

Ζητά μαχαίρι να σφαγεί, γκρεμό να πάει να πέσει.

Δεν μου μιλείς παιδάκι μου, δεν μου μιλείς παιδί μου.

Τι να σου πω Μαννούλα μου που διάφορο δεν έχει.

Μόνο το Μέγα Σάββατο κοντά στο Μεσονύχτι όπουΛαλήσει ο πετεινός, σημάνουν οι Καμπάνες.

Τότε και συ Μαννούλα μου θα πείς

"ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ "

Καλό Πάσχα Μικροπολιώτες
Kαλή Ανάσταση
Θάλεια Παπαιωάνου

Μεγάλη Εβδομάδα Εβδομάδα των παθών και της κατάνυξης.

Μεγάλη Εβδομάδα Εβδομάδα των παθών και της κατάνυξης.
Εβδομάδα περισυλλογής και το θρησκευτικό συναίσθημα πιο έντονο από κάθε άλλη περίοδο.
Εμένα ο νους μου, δεν μπορεί τέτοιες μέρες, παρά να γυρίσει στα μονοπάτια των παιδικών και των εφηβικών μου χρόνων, εκεί, που οι μνήμες μένουν ανεξίτηλες και τόσο έντονα βγαίνουν με κάθε ευκαιρία στην επιφάνεια
Θυμάμαι… πόσα πολλά θυμάμαι… και πόσο πολύ συγκινούμαι… Όπως όλοι φαντάζομαι που ζήσαμε τις ίδιες εμπειρίες και τις ίδιες συγκινήσεις.

Όλη την μεγάλη εβδομάδα μικροί και μεγάλοι, ήμασταν στο πόδι. Οι μανάδες μας με τις δουλειές τις πασχαλιάτικες και εμείς, παιχνίδι το πρωί και εκκλησία κάθε βράδυ. Μας έδιωχναν οι μάνες μας να παίξουμε, να μην είμαστε στα πόδια τους και τις ζαλίζουμε και εμείς άλλο που δεν θέλαμε. Με μια φέτα ψωμί στο χέρι, με λάδι και ρίγανη από πάνω, ή σάλτσα ντομάτας και λάδι, τρέχαμε στους δρόμους και τις γειτονιές και παίζαμε…πόσο πολύ παίζαμε!!!
Και τι νόστιμο που ήταν αυτό το ψωμί με την λαδορίγανη, ή με την σάλτσα!!!
Κάθε βράδυ, όλοι, μικροί και μεγάλοι γεμίζαμε τις εκκλησιές και ακούγαμε τους ύμνους της Μεγάλης εβδομάδας που ωραιότερους δεν έχω ξανακούσει.
Όλη την μεγάλη εβδομάδα νηστεύαμε. Μεγάλη Τετάρτη όμως, παραμονή, της Θείας κοινωνίας ήταν η πιο αυστηρή νηστεία. Ούτε λάδι στο ψωμί μπορούσαμε να φάμε.
Ταχίνι διαλυμένη με ζάχαρη, μας ετοίμαζε η μαμά και ΄΄ χοσιάφι΄΄ με ξερά δαμάσκηνα, σταφίδες και μήλα, (κομπόστα την λέμε τώρα). Το πιο ωραίο όμως ήταν η θρεψίνη. Θυμάστε αλήθεια την θρεψίνη, που την αγοράζαμε κομμάτι τετράγωνο όπως ο χαλβάς από τον Ιασσωνίδη; Τι γλυκιά που ήταν… Εξαφανίστηκε και αυτή όπως και τόσα άλλα και μόνο η γεύση της έμεινε κρυμμένη αλλά αναλλοίωτη, καταδικασμένη να επανέρχεται στον ουρανίσκο μας κάθε Μεγάλη Τετάρτη και Μεγάλη Παρασκευή.
Η Μεγάλη Πέμπτη όμως ήταν ημέρα ξεχωριστή. Ήταν η μέρα της κοινωνίας και των δώδεκα Ευαγγελίων. Ήταν η μέρα της μεγάλης πρόβας των εγκωμίων και η μέρα των λουλουδιών.
Πρωί – Πρωί φορούσαμε τα ρούχα τα καλά μας, τα καινούρια και τα παπούτσια τα κόκκινα ή τα άσπρα, λουστρίνια τα περισσότερα, με το λουράκι να δένει στο πλάι, για τα κορίτσια, μαύρα ή άσπρα με κορδόνια για τα αγόρια. Περπατούσαμε και καμαρώναμε. Δεν κοιτούσαμε ψηλά. Όλο κάτω κοιτάγαμε, τα βήματα μας μετρούσαμε και τα πόδια μας χαζεύαμε, που ήταν πιο όμορφα εκείνη την ημέρα με τα καινούρια παπούτσια και τα άσπρα καλτσάκια με την δαντελίτσα.
Ήταν η ώρα της θείας κοινωνίας.
Νωρίς το απόγευμα (όταν πια ήμασταν στην εφηβεία) πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία με τα δώδεκα Ευαγγέλια μαζευόμασταν, όλοι, αγόρια και κορίτσια στο προαύλιο μπροστά από την είσοδο της εκκλησίας για την τελική πρόβα των εγκωμίων.
Όλη την εβδομάδα, κάθε απόγευμα, πρόβες κάναμε. Ψάλαμε με περισσή κατάνυξη τους ύμνους, το «η ζωή εν τάφω» το « Άξιον Εστί» και το « Αι Γενεαί πάσαι», την ώρα, που βλέμματα διασταυρώνονταν με νόημα, μάτια χαμήλωναν ντροπαλά και καρδιές σκίρτιζαν και χτυπούσαν τρυφερά.

Σήμερα Μεγάλη Πέμπτη, λέω να μαζευτούμε πάλι στην εκκλησία να χωριστούμε σε ομάδες και με λεκάνες και πανέρια κάτω από τη μασχάλη να πάρουμε σβάρνα τα στενά σοκάκια και τις γειτονιές, να κάνουμε έφοδο στους κήπους. Άκρως μυστική και ιερή θα είναι η επιχείρηση . Μέσα στην εκκλησία θα συνενογιόμαστε με μισόλογα και ματιές όλο νόημα. Θα ανεβοκατεβαίνουμε στον γυναικωνίτη από το πίσω μικρό πορτάκι της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου όλο συνθήματα και παρασυνθήματα. Θα περιμένουμε να σταυρώσουν τον Χριστό πάνω στον Σταυρό. Θα συγκινηθούμε, θα κλάψουμε με τον ήχο του σφυριού όταν θα καρφώνονταν τα καρφιά στα χέρια του Χριστού, μα μετά, μία μία στα κρυφά, θα βγούμε στο προαύλιο.
Την ώρα της μεγάλης κατάνυξης για τους πιστούς, θα αρχίσει η δική μας επιχείρηση, η οποία θα πρέπει να ολοκληρωθεί και να γυρίσουμε πάλι στο πόστο μας πριν τελειώσουν τα δώδεκα Ευαγγέλια και πριν μας πάρουν χαμπάρι οι μεγαλύτεροι. Στόχος μας, όλα τα σπίτια που ξέρουμε ότι έχουν ωραίους και ανθισμένους κήπους. Η αυλή τη θείας Κυριακούλας του Πατσίδη εκεί στην ανηφόρα μετά το ρέμα, απέναντι από του Δημαρίδη, θα είναι ο πρώτος στόχος, γιατί έχει τον πιο ωραίο, τον πιο περιποιημένο και τον πιο ανθισμένο κήπο. Θα ρημάξουμε, είναι σίγουρο, όλους τους κήπους και οι νοικοκυρές θα είναι σε απόγνωση το πρωί, όταν θα αντικρύσουν την καταστροφή… μα έτσι πρέπει! Τα λουλούδια είναι για τον τάφο του Χριστού και αυτό μετριάζει κάπως τον πόνο τους.
Κάθε Μεγάλη Παρασκευή το πρωί, έκλαιγε η θεία Κυριακούλα. Για τον Χριστό έκλαιγε, που ήταν στον τάφο, μα και για τον κήπο της, που η καταστροφή του ήταν ολοκληρωτική.
Λουλούδια πολύχρωμα, που μοσχοβολάνε, θα γεμίσουν οι λεκάνες και τα πανέρια. Θα τα φυλάξουμε πίσω από την εκκλησία μέσα στο νερό να μην μαραθούν.
Απόψε δεν θα φύγουμε στα σπίτια μας, στην εκκλησία θα μείνουμε. Μαζί με τις γιαγιάδες και τις μάνες μας, θα ξενυχτίσουμε τον Χριστό πάνω στον σταυρό, ψάλλοντας το <<σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη μέρα, σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται>>. Έχουμε και στρωσίδια στον γυναικωνίτη, για όσους νυστάξουν, κουρελούδες και μαξιλάρια που φέραμε από το σπίτι.

Αύριο Μεγάλη Παρασκευή. Η μέρα του Μεγάλου πένθους.
Το πρωί, θα στολίσουμε τον επιτάφιο. Θα τον στολίσουμε με όλους εσάς παρέα, που για διάφορους λόγους ο καθένας, δεν μπόρεσε να βρίσκεται στο χωριό. Η μέρα αυτή είναι δική σας .Όπου και αν βρίσκεστε, αφήστε την σκέψη σας να πλανηθεί στην Μικρόπολη και μεις θα είμαστε κοντά σας. Ακούστε νοερά τις καμπάνες να χτυπούν πένθιμα .Αντάμα όλοι, με τα λουλούδια που κλέψαμε, θα στολίσουμε τον επιτάφιο, με ζουμπουλάκια μωβ, άγρια, με σεμπόγια, (βιολέτες), με νάρκισσους και καπνολούλουδα κατακίτρινα. Και αργαβάνια θα έχουμε, (πασχαλιές για όσους τα ξέχασαν) που έφεραν οι άνδρες από το βουνό. Δεν θα έχουμε γαρύφαλλα, ούτε κόκκινα, ούτε άσπρα, του ανθοπωλείου. Εμείς στην Μικρόπολη, θέλουμε τον επιτάφιο πολύχρωμο, να μοσχοβολάει. Έτσι του πρέπει του Χριστού και έτσι θα το κάνουμε.
Όπου και αν βρίσκεστε Μικροπολιώτες ελάτε μαζί μας, να ψάλουμε το βράδυ τα εγκώμια και μετά, να περπατήσουμε τα δρομάκια της Μικρόπολης, με τα κεριά αναμμένα στα χέρια, για την περιφορά του επιτάφιου. Η γιαγιά…….. του Αργύρη, μας περιμένει με το τραπεζάκι έξω από την πόρτα της για μια στάση.
Ακούστε τις καμπάνες να χτυπούν πένθιμα, μα μην κρατάτε τον ήχο τους.
Τον Αναστάσιμο, τον χαρμόσυνο ήχο να κρατήσετε, που ήχο όμοιό του δεν έχετε ακούσει πουθενά. Έτσι, χαρούμενο και αναστάσιμο ν΄άχετε στην καρδιά σας το χωριό.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Κούλα Καρνετσή

Η Μικρόπολη μας περιμένει.

Χθές πήγα στο χωριό.
Όλη η Μικρόπολη μυρίζει Πάσχα.
Όχι από τα τσουρέκια, είναι νωρίς ακόμη, αλλά από τον ασβέστη.
Παντού μυρωδιά από ασβέστη και λαδομπογιά.
Η χαρακτηριστική μυρωδιά της Μικρόπολης τις μέρες πριν την μεγάλη βδομάδα.
Οι νοικοκυρές όλες στο πόδι. Μια τρέλα τις πιάνει όλες, τούτες τις μέρες. Ταβανόβουρτσες, λεκάνες, κουβάδες, ρολά και πινέλα όλα σε πρώτη διάταξη.
Κουρασμένες οι γυναίκες, διαλυμένες όλες, μα εκεί…να ασβεστώνουν, να πλένουν κουρτίνες, να καθαρίζουν αυλές.
Λες και αν δεν ασβεστώσουν, το Πάσχα δεν θα ρθεί.
Οι γλάστρες βγήκαν από τις αποθήκες όπου φυλάσσονταν όλο το χειμώνα. Οι ντενεκέδες με τα λουλούδια καθαρίστηκαν, ασβεστώθηκαν και μπήκαν στην σειρά.
Όσα λουλούδια δεν άντεξαν το χειμώνα, αντικαταστάθηκαν με καινούργια.
Το αποτέλεσμα εκπληκτικό. Όλα καθαρά, ασπρισμένα και ευωδιαστά.
Περιμένουν όλους εμάς, τα παιδιά, τα εγγόνια, τα ανίψια, τους φίλους και τους γείτονες, να ξαναγυρίσουμε τις γιορτές στις εστίες μας, στα σπίτια μας τα πατρικά. Περιμένουν να ξαναγεμίσουν οι αυλές και οι εκκλησίες με κόσμο, έστω και για λίγες μέρες.
Γι αυτό και μεις θα τις τιμήσουμε.
Θα τιμήσουμε τις μάνες μας, τις γιαγιάδες, τις θείες ,τις ξαδέρφες και τις γειτόνισσες, που έκαναν τόσο κόπο και μας περιμένουν.
Θα τις τιμήσουμε και θα τις δώσουμε χαρά μεγάλη, γιατί θα βρεθούμε όλοι εκεί, στις αυλές που παίζαμε κουτσό, σχοινάκι, μηλάκια και τσιλίκι, να ψήσουμε τώρα το αρνί, να στρώσουμε τα τραπέζια, να τσουγκρίσουμε τα αυγά και να γλεντήσουμε.
Όσοι ψάχνετε τόπους για να περάσετε τις μέρες του Πάσχα, θυμηθείτε τα σπίτια σας τα πατρικά, τα αγαπημένα.
Είναι εκεί και σας περιμένουν.
Η Μικρόπολη είναι εκεί, ανθισμένη, καταπράσινη, ασπρισμένη και ευωδιαστή.
Είναι έτοιμη με τα καλά της και μας περιμένει.
Ας συναντηθούμε όλοι ξανά, στις εκκλησίες την Μεγάλη Παρασκευή, να ψάλουμε τα εγκώμια όπως τότε… (Δεν πειράζει που δεν κάναμε πρόβες. Κάναμε τόσες όταν ήμασταν παιδιά, που τα θυμόμαστε, είναι σίγουρο).
Ας συναντηθούμε όλοι ξανά, να γυρίσουμε τα σοκάκια με τον επιτάφιο, να τσουγκρίσουμε τα αυγά την Ανάσταση και να πούμε όλοι μαζί το Χριστός Ανέστη.
Πουθενά δεν θα περάσετε καλύτερα, πιστέψτε με. Γιατί η ψυχή σας είναι στο χωριό, είμαι σίγουρη.

Καλό Πάσχα Μικροπολιώτες. καλή Ανάσταση και καλή αντάμωση.

Γιατί φέτος όλοι οι Μικροπολιώτες θα πουν <<Χριστός Ανέστη>> στην Μικρόπολη.

Από την Κούλα Καρνετσή

Μεγάλη Παρασκευή Άξιον Εστί

Οι καμπάνες χτυπούν πένθημα

Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή της Κούλας Καρνετσή

Κούλα μου καλή.
Παρακολουθώ τα άρθρα σου με μεγάλο ενδιαφέρον και μπερισσή συγκίνηση. Κάθε φορά δε σου κρύβω, πως βρέχω και γω το μαντήλι.
Αυτή η ζωντανή ανάπλαση εικόνων από το παρελθόν, είναι μια ανάγκη,που όσο περνούν τα χρόνια και μεγαλώνουμε,γίνεται ολοένα και πιο έντονη.
Εικόνες συνυφασμένες με πρόσωπα αγαπημένα που έφυγαν απ' τη ζωή, αλλά τα φυλάμε σαν θησαυρούς πολύτιμους στα φύλλα της καρδιάς μας.(Το μαυρο γιλέκο του παππού, το λαστιχάκι στο μανίκι, το τσεμπέρι της γιαγιάς με το παράξενο δέσιμο και μένα,.....ένας κόμπος να μου ανεβαίνει στο λαιμό).-Α... στο καλό....
Μ'αυτόν τον πολύ γλυκό και τρυφερό τρόπο ξαναζωντανεύεις κομμάτια της ζωής μας γεμάτα από γεγονότα που τελικά μας καθόρισαν σαν ανθρώπους.
Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τα παιδικά μου χρόνια χωρίς "ούζγιες" στης τούμπας το ρέμα τα μεσημέρια μετά το σχολείο, χωρίς "ανταρτικό"στου καρσί το ρέμα και σ΄΄ολα τα μισογκρεμισμένα σπίτια της πάνω συνοικίας, χωρίς μηλάκια και τζαμί, χωρίς κουτσό στο στενό, χωρίς φυσικά....τη χελιδόνα.Θεέ μου....πόσες θύμησες...πόση γλυκιά νοσταλγία !Ακόμη κι' αυτά που μας ταλαιπώρησαν σαν παιδιά, τα χωράφια, οι στερήσεις, κρίνοντάς τα εκ των υστέρων, νομίζω πως μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους.-Παιδιά...(άνω των πενήντα) θυμάστε που ρημάζαμε τις μουριές, όταν πηγαίναμε ποδαρόδρομο στον κάμπο -μετά το σχολείο-, για να βοηθήσουμε τους γονείς μας στη φυτεία;
Συχνά- πυκνά, πρόσωπα και γεγονότα περνούν από μπροστά μου σαν παλιά ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία, που όσες φορές κι αν τη δεις μένεις με μια γλυκιά γεύση.
Προσπαθώ να τα κρατάω ζωντανά, να τα μοιράζομαι με τα παιδιά μου και να μην ξεχνώ ποτέ, πως όλα αυτά είναι η ρίζα μου.....
Η Μκρόπολη λοιπόν παντού και πάντα σταθερό σημείο αναφοράς! ! !Να' σαι καλά Κουλίτσα μου,συνέχισε να μας θυμίζεις και να μας φορτίζεις συναισθηματικά.
Πίστεψέ με, το έχουμε ανάγκη.
Σέυχαριστώ
Υ.Γ. Πλησιάζει το Πάσχα!
Θύμησέ μας την προετοιμασία των εγκομίων και την πολύ ωραία φάση με το κλέψιμο των λουλουδιών για τον επιτάφιο!
Καλή Ανάσταση Μικροπολιώτες όπου κι αν βρίσκεστε!

Συλλογή Παλιές Φωτογραφίες 04/2009

Ευχαριστούμε την Οικογένεια Κώστα Παπαιωάνου για τις φωτογραφίες