Την Κυριακή 22 Αυγούστου, γιόρτασε το χωριό τα 100 χρόνια από την θεμελίωση του ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Η τελετή σεμνή, όμορφη και συγκινητική.
Μετά τον εσπερινό οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο της εκκλησίας, κάθισαν στα στρωμένα τραπέζια και παρακολούθησαν την εκδήλωση.
Ομιλητής ο κ. Γιάννης Συλλός.
Με τον συγκροτημένο λόγο του και το πλούσιο αρχείο του για την ιστορία του χωριού, ανέπτυξε την πολιτική κατάσταση με ιστορικά ντοκουμέντα και ανέπτυξε το χρονικό της θεμελίωσης του ναού.
Δεν ήταν όμως μόνο η ιστορία, μα και τα βιώματα που είχαμε όλοι μας.
Μας γύρισε χρόνια πίσω…. Στα χρόνια μας τα παιδικά, στα χρόνια που ζήσαμε όλες μας τις Κυριακές, τις γιορτές τις μεγάλες μα και τις μικρές, στο προαύλιο που τώρα συγκεντρωμένοι τον παρακολουθούσαμε.
Μας πήγε όμως και πιο παλιά. Στα χρόνια των παππούδων και των προπάππων μας, τότε… που με τον Τούρκο ακόμη αφέντη στο χωριό, μα και τον Βούλγαρο κατακτητή, θεμελίωναν με κόπο και με φόβο, μα και πίστη περισσή, την εκκλησία τούτη, κουβαλώντας με τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια τις πέτρες.
Τις πέτρες, που η μια πάνω στην άλλη, δέθηκαν γερά με την ιστορία τούτου του τόπου, με τους καημούς και τα βάσανα των ανθρώπων και έστησαν το οικοδόμημα αυτό για να μπορούν οι καρδιές των πιστών να βρίσκουν λίγη ανάπαψη, λίγη γαλήνη και πολύ ελπίδα μέσα από τις προσευχές τους, για μια μέρα καλύτερη από αυτή που ζούσαν.
Φέραμε στην μνήμη όλους τους δικούς μας που χάσαμε και ήταν σαν να ήταν μαζί μας, αφού έτσι και αλλιώς, δυό βήματα πιο κει, ξαπλωμένοι στο χώμα, σαν να ήταν ‘’πάσια’’ στο χωράφι, μας άκουγαν και μας παρακολουθούσαν.
Και είμαι σίγουρη, ότι χαίρονταν πολλοί από αυτούς, γιατί είχαν βάλει οι ίδιοι ένα λιθαράκι και είχαν δουλέψει, για να μπούν τα θεμέλια και να ψηλώσουνε οι τοίχοι της εκκλησιάς μεγαλόπρεπα, δίπλα στην ταπεινή και χαμηλή παλιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Θυμηθήκαμε τον Παπά Μιχάλη, θυμηθήκαμε τον Παπά Ανέστη και οι μεγαλύτεροι τον Παπά Κώτσο, μα και τον καντηλανάφτη τον Μαλούση, τον καντηλανάφτη τον Νάκο τον Κώστα, τον Σκαρλάτο και πολλούς επιτρόπους, ανθρώπους που άφησαν ιστορία στις εκκλησιές τις δύο.
Φέραμε στο νου τους γάμους μας, τα βαφτίσια των παιδιών μας, τις κηδείες και τα μνημόσυνα των αγαπημένων μας, όλες τις χαρές και τις λύπες, που ζήσαμε και καταθέσαμε σ΄αυτόν τον χώρο και τα μοιραστήκαμε με τους συγχωριανούς μας.
Όλα αυτά που μας ένωσαν σε μια ενορία, σε μια κοινότητα σε μια μικρή κοινωνία, σε μια μεγάλη οικογένεια.
Οι γυναίκες μοίρασαν εδέσματα που από πριν είχαν στα πιάτα ετοιμάσει, προσφορά τα περισσότερα από τις από τις συγχωριανές μας που τώρα ζουν μακριά μα οι καρδιές τους βρίσκονται στην Μικρόπολη, τις αδελφές Πλύθα.
Τα υπόλοιπα τα διέθεσε η ίδια η εκκλησία.
Η γιορτή έκλεισε με την χορωδία των γυναικών του πολιτιστικού συλλόγου, που με τις μελωδικές φωνές τους, έψαλαν ύμνους και τραγούδησαν παραδοσιακά τραγούδια.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον παπα Πέτρο, για αυτήν του την πρωτοβουλία, της διοργάνωσης αυτής της εκδήλωσης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συγχωριανό μας τον κ. Γιάννη τον Συλλό, για τα πλούσια ιστορικά στοιχεία που μας παρέθεσε.
Ένα γειά, από μένα σε όλους σας Μικροπολιώτες όπου και αν βρίσκεστε.
Κούλα Καρνετσή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου