Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010
Συνέντευξη Βασίλη Φατράλη Δημοτικές Εκλογές Προσοτσάνη 2010.
«Τα προβλήματα των δημοτών δεν έχουν καμία σχέση με τα κόμματα, είναι κοινά για όλους. Επομένως, ο κομματισμός επί της ουσίας δεν υπάρχει στην παράταξη μας»
Κυριακή 29 Αυγούστου 2010
Εκατό χρόνια από την θεμελίωση της εκκλησίας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Από την Κούλα Καρνετσή.
Την Κυριακή 22 Αυγούστου, γιόρτασε το χωριό τα 100 χρόνια από την θεμελίωση του ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Η τελετή σεμνή, όμορφη και συγκινητική.
Μετά τον εσπερινό οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο της εκκλησίας, κάθισαν στα στρωμένα τραπέζια και παρακολούθησαν την εκδήλωση.
Ομιλητής ο κ. Γιάννης Συλλός.
Με τον συγκροτημένο λόγο του και το πλούσιο αρχείο του για την ιστορία του χωριού, ανέπτυξε την πολιτική κατάσταση με ιστορικά ντοκουμέντα και ανέπτυξε το χρονικό της θεμελίωσης του ναού.
Δεν ήταν όμως μόνο η ιστορία, μα και τα βιώματα που είχαμε όλοι μας.
Μας γύρισε χρόνια πίσω…. Στα χρόνια μας τα παιδικά, στα χρόνια που ζήσαμε όλες μας τις Κυριακές, τις γιορτές τις μεγάλες μα και τις μικρές, στο προαύλιο που τώρα συγκεντρωμένοι τον παρακολουθούσαμε.
Μας πήγε όμως και πιο παλιά. Στα χρόνια των παππούδων και των προπάππων μας, τότε… που με τον Τούρκο ακόμη αφέντη στο χωριό, μα και τον Βούλγαρο κατακτητή, θεμελίωναν με κόπο και με φόβο, μα και πίστη περισσή, την εκκλησία τούτη, κουβαλώντας με τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια τις πέτρες.
Τις πέτρες, που η μια πάνω στην άλλη, δέθηκαν γερά με την ιστορία τούτου του τόπου, με τους καημούς και τα βάσανα των ανθρώπων και έστησαν το οικοδόμημα αυτό για να μπορούν οι καρδιές των πιστών να βρίσκουν λίγη ανάπαψη, λίγη γαλήνη και πολύ ελπίδα μέσα από τις προσευχές τους, για μια μέρα καλύτερη από αυτή που ζούσαν.
Φέραμε στην μνήμη όλους τους δικούς μας που χάσαμε και ήταν σαν να ήταν μαζί μας, αφού έτσι και αλλιώς, δυό βήματα πιο κει, ξαπλωμένοι στο χώμα, σαν να ήταν ‘’πάσια’’ στο χωράφι, μας άκουγαν και μας παρακολουθούσαν.
Και είμαι σίγουρη, ότι χαίρονταν πολλοί από αυτούς, γιατί είχαν βάλει οι ίδιοι ένα λιθαράκι και είχαν δουλέψει, για να μπούν τα θεμέλια και να ψηλώσουνε οι τοίχοι της εκκλησιάς μεγαλόπρεπα, δίπλα στην ταπεινή και χαμηλή παλιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Θυμηθήκαμε τον Παπά Μιχάλη, θυμηθήκαμε τον Παπά Ανέστη και οι μεγαλύτεροι τον Παπά Κώτσο, μα και τον καντηλανάφτη τον Μαλούση, τον καντηλανάφτη τον Νάκο τον Κώστα, τον Σκαρλάτο και πολλούς επιτρόπους, ανθρώπους που άφησαν ιστορία στις εκκλησιές τις δύο.
Φέραμε στο νου τους γάμους μας, τα βαφτίσια των παιδιών μας, τις κηδείες και τα μνημόσυνα των αγαπημένων μας, όλες τις χαρές και τις λύπες, που ζήσαμε και καταθέσαμε σ΄αυτόν τον χώρο και τα μοιραστήκαμε με τους συγχωριανούς μας.
Όλα αυτά που μας ένωσαν σε μια ενορία, σε μια κοινότητα σε μια μικρή κοινωνία, σε μια μεγάλη οικογένεια.
Οι γυναίκες μοίρασαν εδέσματα που από πριν είχαν στα πιάτα ετοιμάσει, προσφορά τα περισσότερα από τις από τις συγχωριανές μας που τώρα ζουν μακριά μα οι καρδιές τους βρίσκονται στην Μικρόπολη, τις αδελφές Πλύθα.
Τα υπόλοιπα τα διέθεσε η ίδια η εκκλησία.
Η γιορτή έκλεισε με την χορωδία των γυναικών του πολιτιστικού συλλόγου, που με τις μελωδικές φωνές τους, έψαλαν ύμνους και τραγούδησαν παραδοσιακά τραγούδια.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον παπα Πέτρο, για αυτήν του την πρωτοβουλία, της διοργάνωσης αυτής της εκδήλωσης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συγχωριανό μας τον κ. Γιάννη τον Συλλό, για τα πλούσια ιστορικά στοιχεία που μας παρέθεσε.
Ένα γειά, από μένα σε όλους σας Μικροπολιώτες όπου και αν βρίσκεστε.
Κούλα Καρνετσή.
Την Κυριακή 22 Αυγούστου, γιόρτασε το χωριό τα 100 χρόνια από την θεμελίωση του ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Η τελετή σεμνή, όμορφη και συγκινητική.
Μετά τον εσπερινό οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο της εκκλησίας, κάθισαν στα στρωμένα τραπέζια και παρακολούθησαν την εκδήλωση.
Ομιλητής ο κ. Γιάννης Συλλός.
Με τον συγκροτημένο λόγο του και το πλούσιο αρχείο του για την ιστορία του χωριού, ανέπτυξε την πολιτική κατάσταση με ιστορικά ντοκουμέντα και ανέπτυξε το χρονικό της θεμελίωσης του ναού.
Δεν ήταν όμως μόνο η ιστορία, μα και τα βιώματα που είχαμε όλοι μας.
Μας γύρισε χρόνια πίσω…. Στα χρόνια μας τα παιδικά, στα χρόνια που ζήσαμε όλες μας τις Κυριακές, τις γιορτές τις μεγάλες μα και τις μικρές, στο προαύλιο που τώρα συγκεντρωμένοι τον παρακολουθούσαμε.
Μας πήγε όμως και πιο παλιά. Στα χρόνια των παππούδων και των προπάππων μας, τότε… που με τον Τούρκο ακόμη αφέντη στο χωριό, μα και τον Βούλγαρο κατακτητή, θεμελίωναν με κόπο και με φόβο, μα και πίστη περισσή, την εκκλησία τούτη, κουβαλώντας με τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια τις πέτρες.
Τις πέτρες, που η μια πάνω στην άλλη, δέθηκαν γερά με την ιστορία τούτου του τόπου, με τους καημούς και τα βάσανα των ανθρώπων και έστησαν το οικοδόμημα αυτό για να μπορούν οι καρδιές των πιστών να βρίσκουν λίγη ανάπαψη, λίγη γαλήνη και πολύ ελπίδα μέσα από τις προσευχές τους, για μια μέρα καλύτερη από αυτή που ζούσαν.
Φέραμε στην μνήμη όλους τους δικούς μας που χάσαμε και ήταν σαν να ήταν μαζί μας, αφού έτσι και αλλιώς, δυό βήματα πιο κει, ξαπλωμένοι στο χώμα, σαν να ήταν ‘’πάσια’’ στο χωράφι, μας άκουγαν και μας παρακολουθούσαν.
Και είμαι σίγουρη, ότι χαίρονταν πολλοί από αυτούς, γιατί είχαν βάλει οι ίδιοι ένα λιθαράκι και είχαν δουλέψει, για να μπούν τα θεμέλια και να ψηλώσουνε οι τοίχοι της εκκλησιάς μεγαλόπρεπα, δίπλα στην ταπεινή και χαμηλή παλιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Θυμηθήκαμε τον Παπά Μιχάλη, θυμηθήκαμε τον Παπά Ανέστη και οι μεγαλύτεροι τον Παπά Κώτσο, μα και τον καντηλανάφτη τον Μαλούση, τον καντηλανάφτη τον Νάκο τον Κώστα, τον Σκαρλάτο και πολλούς επιτρόπους, ανθρώπους που άφησαν ιστορία στις εκκλησιές τις δύο.
Φέραμε στο νου τους γάμους μας, τα βαφτίσια των παιδιών μας, τις κηδείες και τα μνημόσυνα των αγαπημένων μας, όλες τις χαρές και τις λύπες, που ζήσαμε και καταθέσαμε σ΄αυτόν τον χώρο και τα μοιραστήκαμε με τους συγχωριανούς μας.
Όλα αυτά που μας ένωσαν σε μια ενορία, σε μια κοινότητα σε μια μικρή κοινωνία, σε μια μεγάλη οικογένεια.
Οι γυναίκες μοίρασαν εδέσματα που από πριν είχαν στα πιάτα ετοιμάσει, προσφορά τα περισσότερα από τις από τις συγχωριανές μας που τώρα ζουν μακριά μα οι καρδιές τους βρίσκονται στην Μικρόπολη, τις αδελφές Πλύθα.
Τα υπόλοιπα τα διέθεσε η ίδια η εκκλησία.
Η γιορτή έκλεισε με την χορωδία των γυναικών του πολιτιστικού συλλόγου, που με τις μελωδικές φωνές τους, έψαλαν ύμνους και τραγούδησαν παραδοσιακά τραγούδια.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον παπα Πέτρο, για αυτήν του την πρωτοβουλία, της διοργάνωσης αυτής της εκδήλωσης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συγχωριανό μας τον κ. Γιάννη τον Συλλό, για τα πλούσια ιστορικά στοιχεία που μας παρέθεσε.
Ένα γειά, από μένα σε όλους σας Μικροπολιώτες όπου και αν βρίσκεστε.
Κούλα Καρνετσή.
Σάββατο 14 Αυγούστου 2010
Ο ΛΕΧΩΝΙΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2ΟΙΟ ΣΤΗ ΜΙΚΡΟΠΟΛΗ ΔΡΑΜΑΣ.ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΣΤΑΝΟΥΣΑ.
Οπως αναφέρεται απο τους κατοίκους της Μικρόπολης ο χώρος αυτός κατοικήθηκε από κάποιον πρόσφυγα ονόματι Λεχωνίτης ο οποίος υπηρετούσε ως αστυνομικός στη Μικρόπολη όπου και παντρεύτηκε γυναίκα απο το χωριό μας .Μετά την έναρξη του Δευτέρου πογκοσμίου πολέμου έφυγε στην πατρίδα του τον Βόλο, όπου και ξαναγύρισε ώς απλός πολίτης. Αυτός πρώτος καλιεργούσε το μέρος ,και ζούσε από την παραγωγή του. Ο ίδιος διαμόρφωσε το χώρο και έκανε τις πρώτες πρόχειρες εγκαταστάσεις όπου και διέμενε αλλά και φιλοξενούσε οσους τον επισκεπτόταν. Έζησε ως τα βαθιά γεράματα και κανείς δεν γνωρίζει όταν εγκατέλειψε το βουνό σε ποιά περιοχή εγκαταστάθηκε. Αργότερα μετά την αναχώρηση του, άρχισε ο χώρος να γίνεται επισκέψιμος και να διαμένουν για λίγο καιρό κάτοικοι του χωριού μας. Εμείς γνωρίζαμε το χώρο {λεχωνίτη} απο μικρά παιδιά διότι εκεί πηγαίναμε και μαζεύαμε κάστανα και τα ψήναμε στη φωτιά με τις γνωστές μπουρλιές. Σήμερα ο χώρος έχει πλήρως ανακαινισθεί και έχουν γίνει συγχρονες εγκαταστάσεις απο τον Δήμο Προσοτσάνης και το Δασαρχείο Δράμας και όσοι επιθυμούν μπορούν να διανυκτερεύουν .Θεωρείται ως μοναδικό μνημείο της φύσης στο Μενίκοιο όρος και προστατεύεται απο το πρόγραμμα NATURA 2000. Επισκέπτες απο όλα τα μέρη της Ελλάδος έρχονται για να απολαύσουν τις ομορφιές των καστανιών. Επίσης γίνεται η γιορτή Κάστανου κάθε χρόνο τον Οκτώβριο μήνα. Ανήμερα της Παναγιάς 15 Αυγούστου στο ομώνυμο εξωκλήσι που υπάρχει γίνεται παράκληση και συρρέει πλήθος κόσμου για να προσευχηθούν και να απολαύσουν το τοπίο .Στις υπάρχουσες ψησταριές μπορούν οι επισκέπτες να ψήνουν διάφορα κρέατα.mailto:nsmoloktos@yahoo.gr.
Κυριακή 8 Αυγούστου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)