Την επόμενη μέρα 1η Ιουλίου συμμετέχουν ο Νεροφράκτης,ο Βώλακας,οι Γραμμουστιάνοι Προσοτσάνης και φυσικά η χορευτική ομάδα της Μικρόπολης,συνοδεύει το μουσικό σχήμα Αιολία.
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
2ήμερες Εκδηλώσεις Μικρόπολης Άγιοι Ανάργυροι
Την επόμενη μέρα 1η Ιουλίου συμμετέχουν ο Νεροφράκτης,ο Βώλακας,οι Γραμμουστιάνοι Προσοτσάνης και φυσικά η χορευτική ομάδα της Μικρόπολης,συνοδεύει το μουσικό σχήμα Αιολία.
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
Βίντεο αφιερωμένo στους Πόντιους της Μικρόπολης
"Οδοιπορικό στον Πόντο"
Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της Μικρόπολης είναι Ποντιακής καταγωγής.
Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της Μικρόπολης είναι Ποντιακής καταγωγής.
Από το 1919, με κορύφωση το 1922 - 1924, οι Πόντιοι εγκατέλειψαν τις προγονικές εστίες, αφού προηγουμένως είχαν υποστεί τα πάνδεινα και εκτοπίστηκαν από όλες τις πόλεις του πόντου. Αμισός (Σαμψούντα), Οινόη, Ορτού, Πουλατζάκη, Εσπιγιέ, Κερασούντα, Τρίπολη, Καρς, η Επτάκωμη Σάντα, Αμάσεια, Πάφρα, Σεβάστεια, Νεοκαισάρια.
Οι Πόντιοι έφτασαν στην Ελλάδα με βαπόρια, με άθλιες συνθήκες χωρίς νερό και φαγητό και αφού περιπλανήθηκαν σε διάφορα Ελλαδικά μέρη, εγκαταστάθηκαν ο καθένας κατ' επιλογή.
Χαράλαμπος και Σοφία Αθανασιάδη γεννήθηκαν στο Πουλατζάκη του πόντου
και είναι απο τους πρώτους πόντιους πρόσφυγες που κατοίκησαν στο χωριό μας.
ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΚΗ
Ανάμεσα στην Ορτού και την Κερασούντα βρίσκετε το Πουλαντζάκη.
Η Πουλαντζάκη ίσως να είναι η αρχαία Πολεμωνιάς.
Αυτή είχε στην αρχή του 20ου αιώνα 350 οικογένειες μόνο Ελληνικές.
Είχε αλληλοδιδακτικό σχολείο και ένα καθαρά Ελληνικό σχολείο και μια μεγαλοπρεπή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Οι κάτοικοι είχαν γίνει με την βία Μωαμεθανοί, αλλά μετά τα Κριμαϊκά έγιναν πάλι χριστιανοί.
Για την αλλαγή αυτή βασανίστηκαν πολύ από τους Τούρκους, ώσπου ο Νικόλαος Ταυρόπουλος πήγε στην Τραπεζούντα και με την βοήθεια των Ευρωπαϊκών Προξενείων τους δόθηκε το δικαίωμα να είναι χριστιανοί.
Βίντεο απο το Πουλανζάκη
Έντονεν η Ποντιακή Wikipedia Ποντιακή Wikipedia είναι γεγονός
Σίγουρα θα γνωρίζετε αλλά και θα χρησιμοποιείτε την Wikipedia (Γουικιπαίδεια), την ελεύθερη διαδυκτιακή εγκυκλοπαίδεια, που αναπτύσσεται συμμετοχικά από εθελοντές χρήστες και διαμορφώνει συνειδήσεις στην εποχή μας. Με γνώμονα την αγάπη για τον Πόντο και ειδικότερα για τη διάλεκτο, την πλησιέστερη προς την αρχαία ελληνική γλώσσα η οποία συνεχίζει να ομιλείται σήμερα όπου υπάρχουν Πόντιοι, την 23η Σεπτεμβρίου 2007 τέθηκε σε λειτουργία από τρεις νέους ανθρώπους, η δοκιμαστική έκδοση της Ποντιακής Wikipedia, με πρότυπο την ελληνική και την αγγλική.
http://pnt.wikipedia.org
Σάββατο 20 Ιουνίου 2009
Διάφορες φώτο Ιούνιος 2009
Απο την Ιστοσελίδα www.mikropoli.gr ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κωστούλη τον Παπαδόπουλο που μας έδωσε την δυνατότητα να
ανέβουμε στο Καμπαναριό και να φωτογραφίσουμε.
Τρίτη 16 Ιουνίου 2009
Συλλογή Παλιές Φωτογραφίες 06/2009
Φώτο απο το αρχείο του Θεόφιλου Σιδηρόπουλου
και της Ελένης Σμολοχτού
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
Δύο νέες σύγχρονες γέφυρες στον ποταμό Αγγίτη
Τα εγκαίνια των δύο νέων γεφυρών στον ποταμό Αγγίτη, που συνδέουν την Προσοτσάνη με την Καλή Βρύση – Καλλιθέα και την Προσοτσάνη με τη Μικρόπολη – Χαριτωμένη, έγιναν από το Νομάρχη Δράμας, κ. Κωνσταντίνο Ευμοιρίδη, παρουσία τού πρώην Υπουργού, κ. Μαργαρίτη Τζίμα.
Πρόκειται για δύο νέες σύγχρονες γέφυρες, οι οποίες αντικαθιστούν τις άνω των 70 ετών και αγνώστου φορτίου παλαιές γέφυρες, συνολικού προϋπολογισμού 1.633.034 Ευρώ.
Με τα έργα αυτά βελτιώνεται η γεωμετρία των δρόμων, καθώς και η ορατότητα των οδηγών, ενώ πλέον υπάρχει η δυνατότητα διέλευσης δύο οχημάτων, σε αντίθεση με τις παλαιές όπου μπορούσε να περάσει μόνο ένα όχημα και, τέλος, βελτιώνεται και η αντοχή των γεφυρών και εξασφαλίζεται η ασφάλεια των διερχομένων.
Ο Δήμαρχος Προσοτσάνης, κ. Βασίλειος Φατράλης, τόνισε τη σημασία τής αναβάθμισης του οδικού δικτύου τού Δήμου Προσοτσάνης με την κατασκευή των δύο γεφυρών και αναφέρθηκε στη συμβολή τού αείμνηστου Δημάρχου Προσοτσάνης, Γεωργίου Μακρή, στην υλοποίηση αυτού του έργου.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο πρώην Υπουργός και Βουλευτής Νομού Δράμας, κ. Μαργαρίτης Τζίμας, ο οποίος σημείωσε ότι με τις δύο αυτές γέφυρες που έχουν κατασκευαστεί με σύγχρονες προδιαγραφές εξασφαλίζεται η ασφάλεια και η ταχύτητα στην κυκλοφορία οχημάτων, πεζών και γεωργικών μηχανημάτων.
Ακολούθως, ο Νομάρχης Δράμας, κ. Κωνσταντίνος Ευμοιρίδης, αφού τόνισε ότι το έργο αυτό θα συμβάλλει στην αποφυγή ατυχημάτων, αναφέρθηκε εν συντομία στα έργα που έχουν γίνει στο Δήμο Προσοτσάνης κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Νομάρχη, όπως για παράδειγμα η κατασκευή τού δρόμου Πύργοι – Φαλακρό, Πετρούσα – Πύργοι, Προσοτσάνη – Σιλό, η κατασκευή και επέκταση σχολικών μονάδων, όπως το Νηπιαγωγείο Πετρούσας, το Δημοτικό Σχολείο Προσοτσάνης και η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων στην Προσοτσάνη, το γραφείο Σχολικού Συμβούλου στην Προσοτσάνη, οι εγκαταστάσεις κατασκηνώσεων, τα εγγειοβελτιωτικά έργα, το αρδευτικό δίκτυο Γραμμένης και ο εκσυγχρονισμός τού δικτύου Καλλιθέας, η τάφρος Ανθοχωρίου, ο καθαρισμός τής κοίτης τού Αγγίτη και η κατασκευή πιστών εξέτασης υποψηφίων οδηγών.
Ολοκλήρωσε την ομιλία του αναφερόμενος στην έναρξη λειτουργίας τού Τμήματος Οινολογίας, το οποίο θα λειτουργήσει στην Πετρούσα από το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010.
Σάββατο 13 Ιουνίου 2009
καλό σου ταξίδι Κώστα.. 1966 - 2009
Πέθανε χθές μετά από μακρά μάχη με την επάρατη νόσο o χωριανός μας Κώστας Καραγιανίδης.
Σε κλίμα έντονης συγκίνησης πραγματοποιήθηκε σήμερα στο κάτω νεκροταφείο η κηδεία του αγαπημένου μας Κώστα .
Καλό σου ταξίδι Κώστα
Σε κλίμα έντονης συγκίνησης πραγματοποιήθηκε σήμερα στο κάτω νεκροταφείο η κηδεία του αγαπημένου μας Κώστα .
Καλό σου ταξίδι Κώστα
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009
Ποιήμα για την ΕΥΡΥΔΙΚΗ απο την Λαμπρινή Κ.
Μ΄ασθενοφόρο έφυγες
για την μεγάλη πόλη
και μόνο το κορμί σου γύρισε
εκεί που σ΄αγάπησαν όλοι
Έφυγες μανουλίτσα μας
δεν γύρισες κοντά μας
πέταξες στον παράδεισο
κι άδειασε η αγκαλιά μας
Είχες ψυχούλα άγγελου
καρδιά μαλαματένια
για όλους όσους ήξερες
είχες μεγάλη έγνοια
Όλο τον κόσμο τάιζες
μεγάλους και παιδάκια
και ό,τι σε περίσσευε
το 'δινες στα πουλάκια
Εκεί που είσαι μάνα μας
κάνε ζεστή φωλίτσα
και όταν θα ρθούμε εκεί κοντά
πάρε μας αγκαλίτσα
Άνοιξε τις φτερούγες σου
Άγγελε της καρδιάς μας
και όλο τον κόσμο να φυλάς
κι εμάς και τα παιδιά μας
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ Από την Κούλα Καρνετσή
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ
Από την Κούλα Καρνετσή
Ήταν μια γυναίκα στην γειτονιά μου που όλο γελούσε και όλο τραγουδούσε.
Ευρυδίκη την λέγανε.
Είχε τόσο ωραίο όνομα, μα εμείς δεν το ξέραμε.
Ντίκα την ξέραμε, θεία Ντίκα την φωνάζαμε. Πως από το Ευρυδίκη προέκυψε το Ντίκα, ψάξε να το βρείς.
Λίγο μας νοιάζει. Εμείς Ντίκα την γνωρίσαμε και έτσι την αγαπήσαμε. Και την αγαπήσαμε πολύ, όλοι όσοι την γνωρίσαμε.
Άνθρωπος ωραίος η Ντίκα, με το γέλιο, την χαρά και το τραγούδι να ξεχειλίζει από παντού.
Από τα μάτια της, από τα χείλη της, από το σώμα της. Ακόμα και τα λιγοστά μαλλιά της, ήταν σαν να γελούσαν πάντα και να τραγουδούσαν, έτσι αραιά και ατίθασα που ήταν.
Έτσι την γνώρισα, έτσι την αγάπησα και εγώ από μικρό παιδάκι. Από τότε που μ΄ έτρωγε η περιέργεια, όταν περνούσα δίπλα από τα χαμηλά παράθυρα του σπιτιού της, απέναντι από του Μακρή και έριχνα πάντα μια κλεφτή ματιά μέσα στην κάμαρά της πίσω από τα δαντελένια κουρτινάκια. Έφευγα τρέχοντας όταν την έβλεπα να κάθεται μέσα, σαν κάτι πολύ κακό να είχα κάνει.
Κοντοστεκόμουν και η ματιά μου γινόταν πιο εξερευνητική, όταν δεν ήταν μέσα.
Άνθρωπος της χαράς, η Ντίκα και της προσφοράς.
Άνθρωπος της ζωής, του γέλιου, του ανέκδοτου, του χορού και του τραγουδιού.
Μάνα γλυκιά, ζεστή και τρυφερή με τα παιδιά της.
Σύζυγος καλή και αφοσιωμένη, με αγάπη και φροντίδα περισσή για τον άνδρα της.
Η προσφορά, ήταν στο αίμα της . Πάντα κάτι είχε να προσφέρει σε όλους. Σε γνωστούς, σε φίλους και σε συγγενείς, σε γείτονες και σε περαστικούς.
Τάισα πολλά φρέσκα αυγουλάκια από τις κοτούλες της, στα παιδιά μου.
Φύτεψα πολλά πανσεδάκια στην αυλή μου, από τα φυτά που μου έδωσε.
Μοσχοβόλησαν πολλά φαγητά στην κουζίνα μου, από τον μαϊντανό που μου έκοβε από τον κήπο της.
Καλόπιασα πολλές φορές τον άνδρα μου, με τις ωραίες σπανακόπιτες που μου έδινε
Αυτή ήταν η Ευρυδίκη! Τύλιγε και σκλάβωνε την καρδιά σου, με λίγα αυγά, με ρίζες πανσεδάκια, με μαϊντανό και σπανακόπιτα, με λίγα αμπελόφυλλα… μα πάνω απ΄ όλα, με αγάπη.
Με πολύ αγάπη που περίσσευε για όλους.
Τύλιγε την καρδιά σου με αγάπη, όπως τύλιγε τα σαρμαδάκια σε όλους τους γάμους που πήγαινε να βοηθήσει, όπως τύλιγε τα φύλλα του καπνού, όταν έτρεχε για βοήθεια στην γειτονιά και τα γέλια από τα ανέκδοτα που έλεγε ακουγόταν μέχρι την πλατεία.
Το τραγούδι της, ξεχώριζε.
Από τα πρώτα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου της Μικρόπολης μαζί με άλλες γυναίκες του χωριού, στήσανε με πολύ κέφι και μεράκι την χορωδία γυναικών του συλλόγου και κάνανε θαύματα.
Με το γέλιο της, το κέφι και τα αστεία της, κυριαρχούσε κάθε φορά στις πρόβες, κάνοντας την παρουσία της απαραίτητη σε όλες τις γυναίκες της χορωδίας.
Πρόβα χωρίς την Ευρυδίκη δεν γινότανε.
Όχι απλώς τραγουδούσε, αλλά βοήθησε ουσιαστικά στην περισυλλογή και διάσωση πολλών παραδοσιακών τραγουδιών της Μικρόπολης, που είχαν ξεχαστεί.
Μας άφησε κληρονομιά και παρακαταθήκη, δύο μοναδικά τραγούδια του χωριού, που μόνο αυτή θυμόταν από τις γιαγιάδες της και καταγράφηκαν.
Το ΄΄ποιός μου τόβαλε στα λόγια΄΄ και
Το ΄΄τραγούδι της Πολυξένης΄΄
Πρίν από μερικούς μήνες, αρρώστησε βαριά η Ευρυδίκη.
Χτυπημένη από βαρύ εγκεφαλικό, έχασε το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού της και της υπόστασής της.
Κατάκοιτη, γνώριζε ελάχιστα, επικοινωνούσε με νεύματα και μικρές κινήσεις του ενός χεριού και της κεφαλής.
Δεν μιλούσε καθόλου και όμως… αυτή η γυναίκα τραγουδούσε!!!
Το τραγούδι ήταν το μόνο πράγμα που της είχε απομείνει. Το μόνο πράγμα, που το μυαλό της κράτησε επιλεκτικά αναλλοίωτο. Αρκεί κάποιος να έσερνε τον σκοπό.
Καθόταν γύρω τα κορίτσια της, άρχιζαν το τραγούδι και αυτή ακολουθούσε, χωρίς να ξεχνά ούτε ένα στίχο. Μέχρι και τα εγκώμια έψαλε την μεγάλη εβδομάδα.
Παράξενο πράγμα ο άνθρωπος! Να μην μιλάς αλλά να τραγουδάς…
Χτες την χάσαμε και η γειτονιά ερήμωσε.
Μαζεύτηκαν οι γειτόνισσες για τελευταία φορά στην μεγάλη σάλα με τα ξύλινα κάγκελα. Εκεί που πάντα ηχούσαν γέλια και φωνές, τώρα σιωπή και κλάμα.
Λιτή και σεμνή η παραδοσιακή τελετή της κηδείας της. Όπως της έπρεπε, γιατί λιτή και σεμνή ήταν και η ίδια σε όλη της την ζωή. Μα ο κόσμος πολύς, που ήρθε να την αποχαιρετίσει.
Θρήνος και οδυρμός, πόνος και αγάπη που ξεχείλιζε από τους συγγενείς. Η κραυγή ΄΄μανούλα μου΄΄ από τις κόρες της, πάνω στον τάφο, ηχεί συνέχεια στα αυτιά μου.
Κομμάτια οι καρδιές όλων, από την Ευρυδίκη που χάναμε, μα και από τις γυναίκες της χορωδίας, που το στερνό αντίο της τόπαν με τραγούδια.
Παράφωνα αυτή την φορά, γιατί ο πόνος περίσσευε και οι λυγμοί, έκοβαν τον στίχο στην μέση, το κλάμα αλλοίωνε την φωνή, μα αυτές εκεί… έκλαιγαν και τραγουδούσαν…τραγουδούσαν και έκλαιγαν, παρασύροντας όλο το πλήθος σε κλάμα γοερό.
Καλό σου ταξίδι Ευρυδίκη .
Εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα και θα τραγουδάμε για σένα…το,
΄΄ποιος μου τόβαλε στα λόγια ,το δικό μου το πουλί,
μ ΄ανταμώνει μες τους δρόμους και δεν μου μιλεί΄΄…
Που ξέρεις, μπορεί εκεί που θα πας, ν΄ ανταμώσετε με τον δικό μου τον πατέρα.
Μπορεί νάχει και το Ούτι του μαζί.
Θα του μάθεις τον σκοπό, γιατί εκείνος δεν το γνωρίζει αυτό το τραγούδι.
Θα παίζει ο μπαμπάς μου το Ούτι, θα τραγουδάς εσύ, και θα μαζεύετε όλους τους Μικροπολιώτες σ΄ένα γλέντι τρελό, όπως αυτά που κάνατε όταν ήσασταν κοντά μας.
Στο καλό θεία Ντίκα
Η Κουλίτσα….(έτσι πάντα με φώναζες)
Από την Κούλα Καρνετσή
Ήταν μια γυναίκα στην γειτονιά μου που όλο γελούσε και όλο τραγουδούσε.
Ευρυδίκη την λέγανε.
Είχε τόσο ωραίο όνομα, μα εμείς δεν το ξέραμε.
Ντίκα την ξέραμε, θεία Ντίκα την φωνάζαμε. Πως από το Ευρυδίκη προέκυψε το Ντίκα, ψάξε να το βρείς.
Λίγο μας νοιάζει. Εμείς Ντίκα την γνωρίσαμε και έτσι την αγαπήσαμε. Και την αγαπήσαμε πολύ, όλοι όσοι την γνωρίσαμε.
Άνθρωπος ωραίος η Ντίκα, με το γέλιο, την χαρά και το τραγούδι να ξεχειλίζει από παντού.
Από τα μάτια της, από τα χείλη της, από το σώμα της. Ακόμα και τα λιγοστά μαλλιά της, ήταν σαν να γελούσαν πάντα και να τραγουδούσαν, έτσι αραιά και ατίθασα που ήταν.
Έτσι την γνώρισα, έτσι την αγάπησα και εγώ από μικρό παιδάκι. Από τότε που μ΄ έτρωγε η περιέργεια, όταν περνούσα δίπλα από τα χαμηλά παράθυρα του σπιτιού της, απέναντι από του Μακρή και έριχνα πάντα μια κλεφτή ματιά μέσα στην κάμαρά της πίσω από τα δαντελένια κουρτινάκια. Έφευγα τρέχοντας όταν την έβλεπα να κάθεται μέσα, σαν κάτι πολύ κακό να είχα κάνει.
Κοντοστεκόμουν και η ματιά μου γινόταν πιο εξερευνητική, όταν δεν ήταν μέσα.
Άνθρωπος της χαράς, η Ντίκα και της προσφοράς.
Άνθρωπος της ζωής, του γέλιου, του ανέκδοτου, του χορού και του τραγουδιού.
Μάνα γλυκιά, ζεστή και τρυφερή με τα παιδιά της.
Σύζυγος καλή και αφοσιωμένη, με αγάπη και φροντίδα περισσή για τον άνδρα της.
Η προσφορά, ήταν στο αίμα της . Πάντα κάτι είχε να προσφέρει σε όλους. Σε γνωστούς, σε φίλους και σε συγγενείς, σε γείτονες και σε περαστικούς.
Τάισα πολλά φρέσκα αυγουλάκια από τις κοτούλες της, στα παιδιά μου.
Φύτεψα πολλά πανσεδάκια στην αυλή μου, από τα φυτά που μου έδωσε.
Μοσχοβόλησαν πολλά φαγητά στην κουζίνα μου, από τον μαϊντανό που μου έκοβε από τον κήπο της.
Καλόπιασα πολλές φορές τον άνδρα μου, με τις ωραίες σπανακόπιτες που μου έδινε
Αυτή ήταν η Ευρυδίκη! Τύλιγε και σκλάβωνε την καρδιά σου, με λίγα αυγά, με ρίζες πανσεδάκια, με μαϊντανό και σπανακόπιτα, με λίγα αμπελόφυλλα… μα πάνω απ΄ όλα, με αγάπη.
Με πολύ αγάπη που περίσσευε για όλους.
Τύλιγε την καρδιά σου με αγάπη, όπως τύλιγε τα σαρμαδάκια σε όλους τους γάμους που πήγαινε να βοηθήσει, όπως τύλιγε τα φύλλα του καπνού, όταν έτρεχε για βοήθεια στην γειτονιά και τα γέλια από τα ανέκδοτα που έλεγε ακουγόταν μέχρι την πλατεία.
Το τραγούδι της, ξεχώριζε.
Από τα πρώτα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου της Μικρόπολης μαζί με άλλες γυναίκες του χωριού, στήσανε με πολύ κέφι και μεράκι την χορωδία γυναικών του συλλόγου και κάνανε θαύματα.
Με το γέλιο της, το κέφι και τα αστεία της, κυριαρχούσε κάθε φορά στις πρόβες, κάνοντας την παρουσία της απαραίτητη σε όλες τις γυναίκες της χορωδίας.
Πρόβα χωρίς την Ευρυδίκη δεν γινότανε.
Όχι απλώς τραγουδούσε, αλλά βοήθησε ουσιαστικά στην περισυλλογή και διάσωση πολλών παραδοσιακών τραγουδιών της Μικρόπολης, που είχαν ξεχαστεί.
Μας άφησε κληρονομιά και παρακαταθήκη, δύο μοναδικά τραγούδια του χωριού, που μόνο αυτή θυμόταν από τις γιαγιάδες της και καταγράφηκαν.
Το ΄΄ποιός μου τόβαλε στα λόγια΄΄ και
Το ΄΄τραγούδι της Πολυξένης΄΄
Πρίν από μερικούς μήνες, αρρώστησε βαριά η Ευρυδίκη.
Χτυπημένη από βαρύ εγκεφαλικό, έχασε το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού της και της υπόστασής της.
Κατάκοιτη, γνώριζε ελάχιστα, επικοινωνούσε με νεύματα και μικρές κινήσεις του ενός χεριού και της κεφαλής.
Δεν μιλούσε καθόλου και όμως… αυτή η γυναίκα τραγουδούσε!!!
Το τραγούδι ήταν το μόνο πράγμα που της είχε απομείνει. Το μόνο πράγμα, που το μυαλό της κράτησε επιλεκτικά αναλλοίωτο. Αρκεί κάποιος να έσερνε τον σκοπό.
Καθόταν γύρω τα κορίτσια της, άρχιζαν το τραγούδι και αυτή ακολουθούσε, χωρίς να ξεχνά ούτε ένα στίχο. Μέχρι και τα εγκώμια έψαλε την μεγάλη εβδομάδα.
Παράξενο πράγμα ο άνθρωπος! Να μην μιλάς αλλά να τραγουδάς…
Χτες την χάσαμε και η γειτονιά ερήμωσε.
Μαζεύτηκαν οι γειτόνισσες για τελευταία φορά στην μεγάλη σάλα με τα ξύλινα κάγκελα. Εκεί που πάντα ηχούσαν γέλια και φωνές, τώρα σιωπή και κλάμα.
Λιτή και σεμνή η παραδοσιακή τελετή της κηδείας της. Όπως της έπρεπε, γιατί λιτή και σεμνή ήταν και η ίδια σε όλη της την ζωή. Μα ο κόσμος πολύς, που ήρθε να την αποχαιρετίσει.
Θρήνος και οδυρμός, πόνος και αγάπη που ξεχείλιζε από τους συγγενείς. Η κραυγή ΄΄μανούλα μου΄΄ από τις κόρες της, πάνω στον τάφο, ηχεί συνέχεια στα αυτιά μου.
Κομμάτια οι καρδιές όλων, από την Ευρυδίκη που χάναμε, μα και από τις γυναίκες της χορωδίας, που το στερνό αντίο της τόπαν με τραγούδια.
Παράφωνα αυτή την φορά, γιατί ο πόνος περίσσευε και οι λυγμοί, έκοβαν τον στίχο στην μέση, το κλάμα αλλοίωνε την φωνή, μα αυτές εκεί… έκλαιγαν και τραγουδούσαν…τραγουδούσαν και έκλαιγαν, παρασύροντας όλο το πλήθος σε κλάμα γοερό.
Καλό σου ταξίδι Ευρυδίκη .
Εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα και θα τραγουδάμε για σένα…το,
΄΄ποιος μου τόβαλε στα λόγια ,το δικό μου το πουλί,
μ ΄ανταμώνει μες τους δρόμους και δεν μου μιλεί΄΄…
Που ξέρεις, μπορεί εκεί που θα πας, ν΄ ανταμώσετε με τον δικό μου τον πατέρα.
Μπορεί νάχει και το Ούτι του μαζί.
Θα του μάθεις τον σκοπό, γιατί εκείνος δεν το γνωρίζει αυτό το τραγούδι.
Θα παίζει ο μπαμπάς μου το Ούτι, θα τραγουδάς εσύ, και θα μαζεύετε όλους τους Μικροπολιώτες σ΄ένα γλέντι τρελό, όπως αυτά που κάνατε όταν ήσασταν κοντά μας.
Στο καλό θεία Ντίκα
Η Κουλίτσα….(έτσι πάντα με φώναζες)
Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009
.. Καλό σου Ταξίδι Ευρυδίκη ...
Καλό Ταξίδι αγαπητή μας Ευρυδίκη 17.07.1935 - 08.06.2009
.jpeg)
Στον Παρακάτω Video μπορείτε να ακούσετε ένα από τραγούδια που μας άφησε παρακαταθήκη η Κυρία Ευρυδίκη Βλασακίδου.
Πολ. Σύλλογος Μικρόπολης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)